czytanie

Jak co roku, płacz i zgrzytanie zębów, bo Polacy nie czytają i ani prośbą, ani groźbą do czytania się ich nakłonić nie da. Jest jednak pewien sposób, który pozwoli zachęcić rodaków do lektury...

Wczesna nauka czytania może przynieść zaskakujące efekty. Co oprócz bezstresowego odpieluchowania czy łagodnego przejścia przez bunt dwulatka może nam dać codzienna zabawa z literkami?

Robisz wszystko, żeby wspierać rozwój twojego dziecka, czytasz mu zalecane 20 minut dziennie. A jednak masz wrażenie, że dziecko niespecjalnie słucha. Przeczytaj ten tekst, a dowiesz się, dlaczego tak się dzieje. I co zrobić, by było lepiej.

Elektroniczne czytniki książek są wygodne. Praktyczne. Użyteczne. Potrzebne. W wielu sytuacjach - niezastąpione. Dlaczego więc ciągle rośnie moja papierowa biblioteka?

Od dziś Warszawa czyta! W ramach trzeciej edycji tej pomysłowej akcji będziemy wspólnie oddawać się lekturze "Chamowa" Mirona Białoszewskiego.

To nie będzie zwyczajowe narzekanie, że "ludzie za mało czytają". To relatywnie nowatorskie narzekanie, że "ludzie za dużo piszą". Czasem mam wrażenie, że już tylko ja nie mam na koncie debiutu powieściowego.

Czytelnictwo w Polsce ciągle nie jest na wysokim poziomie. Nic dziwnego, bo czytanie nie jest ani proste, ani bezpieczne! W najlepszym wypadku grozi rozstrojem nerwowym.

Co roku Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego desygnuje jakiegoś Wielkiego Zmarłego na patrona tych kilkunastu miesięcy. W 2015 Wielkim Zmarłym jest Czytań, z tej okazji pojawia się coraz więcej ważnych pytań, na przykład: Jak Zachęcić Do Czytania?

Czytanie to nawyk chwalebny, ale czy na pewno koniecznie trzeba się z nim obnosić? Szprota o czytaniu, nieczytaniu i ocenianiu na podstawie nieistotnych przesłanek. A my przy okazji pytamy - czy wystarczy czytać, czy ważne jednak, co się czyta?

No, niezupełnie od redakcji. List jest ode mnie, od Aleksandry Zielińskiej. Nie uzurpując sobie prawa do reprezentowania poglądów redakcji Focha (to byłoby raczej trudne, nawet żmudny casting nie wyłoniłby tak diametralnie różnych osobowości) - czuję się jednakowoż tej redakcji częścią. I tak sobie myślę - Wy piszecie do nas, ja napiszę do Was.

Przy okazji mojego pierwszego polecankowego tekstu o książeczkach dla starszaków strasznie się wszyscy dopytywali co z ta Polską?! Czy ja już jestem tak zepsuta, że nie doceniam naszych autorów? Otóż nie, tym razem polecam rodzimych twórców - tych piszących i tych rysujących. Nie zaserwuję pełnej encyklopedii krajowej literatury dziecięcej, wybaczcie, za to wybrałam kilka tytułów, które zrobiły w naszym domostwie furorę.

Nawet nie wiecie w jakie bagno wpadłam z tymi książkami dla dzieci. Ale ja lubię bagna, jeżdżę do nich na wakacje (na Łotwę, nie żartuję!). Bagna są fajne, książki też. Problem polega na tym, które wybrać. Postanowiłam więc na sam początek nie wybierać, tylko dać się ponieść tym lekturom, które urzekły naszego starszego syna.

"Och, przestań, oczywiście, że będą czytać. Dom pełen książek, wszędzie porozkładane, wy ciągle czytacie, to będzie dla nich naturalne." No, nie wiem. A co jeżeli tak właśnie postanowią się zbuntować?

Poszły! Dziś wysłałyśmy fochowe koszulki od Chrum.com dla autorek najfajniejszych komentarzy na Foch.pl. Mamy nadzieję, że szybko dojdą, a Wy porobicie sobie w nich takie fajne fotki, jak ten Pan, którego na stacji metra spotkała redaktor Sosin.

Redakcyjna skrzynka pocztowa zapełnia się coraz ciekawszymi wiadomościami. Niezmordowanie tropicie fochy i foszki, dzielicie się nimi i my bardzo chcemy więcej. Namawiamy zatem do polowania!

Tak jak pisałam TUTAJ, wypróbowałam na mojej córce dwie popularne metody nauki czytania: Domana i Cieszyńską. Obie bez skutku. Zaczęłam z kilkumiesięcznym niemowlakiem. Ostatnią próbę podjęłam kiedy Klara miała 2,5 roku. Okazało się, że - tak jak wcześniej podejrzewałam - ma problemy z koncentracją. Zaczęłam martwić się o to, jak poradzi sobie w przedszkolu, a potem w szkole sześciolatków.

Po tekście Rączki o umięśnionych laskach i fizycznej aktywności wiele naszych Czytelniczek pisało o tym że sporty owszem - lubi i uprawia. A jedna z nich na dowód przesłała nam tak fajne zdjęcie, że nie mogłyśmy się oprzeć - musimy Wam je pokazać (za zgodą głównej bohaterki, rzecz jasna). Siła i moc!

Czas eksperymentu: trzy lata. Dziecko: moja córka Klara. Dlaczego przyszło mi to w ogóle do głowy? Przypadkiem. Koleżanka kupiła wielki zestaw do nauki czytania dla swojej córki, opowiedziała mi, że u niej nie działa, więc pomyślałam, że spróbuję, czy podziała w naszym przypadku.