media

Seksizm jest wszędzie. Był i będzie, ale dziś mówimy o nim więcej i głośniej, zaczynamy go definiować i eliminować. Da się? Moim zdaniem do końca nie. Bo seksizm mamy w głowach, jest w naszej kulturze i otoczeniu. Seksizm zwyczajnie sprzedaje: leki, trumny, samochody, programy w telewizji. Żyć trzeba, rachunki płacić też - pisze dla nas Karolina Korwin-Piotrowska.

Drodzy redaktorzy "Rzepy", zmieńcie tytuł tego newsa. "Niewierni" umierają codziennie - w Syrii, Iraku i Turcji. Zwłaszcza po zamachu na lotnisku w Stambule podsycanie religijnych animozji wydaje się nie na miejscu.

20-letni były student uniwersytetu Stanforda i utalentowany pływak z szansami olimpijskimi napastował seksualnie nieprzytomną dziewczynę. Sposób w jaki opinia publiczna oraz wymiar sprawiedliwości traktują sprawcę i ofiarę pokazuje, że coś jest bardzo nie w porządku.

Polska wersja wywiadu z amerykańską gwiazdą różni się od oryginału w jednym, ale istotnym szczególe, który z jakiegoś powodu został pominięty przy tłumaczeniu. Dlaczego polscy czytelnicy nie mogą przeczytać, że JLaw miała okres? Uważam, że redakcja polskiego wydania zabrała coś Lawrence: jej niezgodę na bycie durną lalą.

Jeśli macie słabe serduszka to lepiej nie oglądajcie tego materiału. Zostałyście ostrzeżone, dziewczyny! Miłego seansu.

"Rozwód w ciąży!", "Zdradzona w piątym miesiącu", "To już 15. tydzień". Plotkarskie magazyny i portale z ciąż gwiazd robią sensację. Czy w życiu kobiet wciąż najbardziej interesujące jest to czy spełniły już swój prokreacyjny obowiązek?

Polska rodzina z Poznania transmituje swoje życie za pośrednictwem internetowych kamer - dostępnych na żywo przez całą dobę. Na razie internet świetnie się bawi ich kosztem, ale może być gorzej.

Były stylizacje na Majdan, teraz czas na uchodźczynie w chustach na głowie - szarpane przez umundurowanych mężczyzn i malowniczo rozchełstane na tle zasieków. Ale zawsze stylowe. Świat mody pozostaje czujny na bieżące sprawy i problemy!

Coraz częściej odnoszę wrażenie, że szlachetna sztuka powątpiewania odchodzi do lamusa, a społeczeństwo bezrefleksyjnie łyknie każdą ściemę - o terrorystach, imigrantach, zatrutych szczepionkach i płodach w jedzeniu!

Do tej smutnej konstatacji zmusił nas telewizyjny występ pani Miriam Shaded, szefowej fundacji "Estera", która zajmuje się sprowadzaniem do Polski chrześcijańskich uchodźców z Syrii, a wkrótce także będzie kandydować do Sejmu z listy partii KORWiN.

Terapia szokowa bywa skuteczna. Twórcy Freikorps Polen, którzy zestawiają archiwalne zdjęcia nazistów z komentarzami polskich internautów o uchodźcach, mówią nam, co było ich motywacją do stworzenia kontrowersyjnej strony.

W mediach społecznościowych zaroiło się od zdjęć. Zdjęć udostępnianych, jak przypuszczam, w dobrej wierze, ale jednak bezmyślnie i bez sensu. Chodzi o zdjęcia potopionych dzieci uchodźców. Martwych. Wyrzuconych na brzeg. W pieluchach. W dresach. Nagich. Zdjęcia, których nie chciałam oglądać, ale się nie dało. I nie da się już ich "odzobaczyć?.

Dzisiejsze wydanie waszego tabloidu to jedna z najobrzydliwszych zbrodni medialnych, jakie można popełnić na drugiej osobie. Jeśli ktoś tu jest bydlakiem, to nie tylko psychopata, który zabił siekierą dziesięcioletnią dziewczynkę. Wy wszyscy jesteście bydlakami.

Czy polska ulica to wciąż głównie Janusze w rozciągniętych gaciach i klapkach czy sformatowani przez modowe blogi młodzi, piękni, nierozgarnięci? Polecam smaczną lekturę, która - choć temat pozornie jest błahy - skłania do bardzo poważnych refleksji!

Filip Chajzer szydzi z niedostatecznie męskich, jego zdaniem, modeli - Madoksa i Mateusza Magi. Bo jak to tak? Typ w sukience i z długimi włosami ma być mężczyzną? SZOK!

Nie znacie Banshee, LittleMoonster96 i ReZigiusza? Łączą ich parcie na szkło, wada wymowy i zadowolenie z siebie. Nastoletni (i odrobinę bardziej wyrośnięci) jutuberzy bez żenady opowiadają, że nienawidzą szkoły, nie mogą żyć bez ajfona szóstki i że trudno nakręcić filmik bez kieliszka wina.

Historia Christie bywa kwitowana komentarzami, że "idiotka psuje opinię normalnym anorektyczkom, które nie obwiniają pani z telewizji". Przyczyny choroby bywają różne, ale nie da się ignorować wpływu mediów na jej rozwój.

Jesteś śmieciem, beztalenciem, jesteś na skinienie ręki, w dzień, w nocy i w dniu wyjazdu wakacyjnego. Jesteś ofiarą. O mobbingu, zwłaszcza w białych rękawiczkach, takim, który zostawia tylko psychiczne rany - jest coraz głośniej. I bardzo dobrze!

Rodzajów mężczyzn jest tyle, ile rodzajów sera. Pleśniowy, topiony, gouda i oczywiście morski. No i tylżycki. I parmezan. I naturalnie feta. Jak się w tym wszystkim połapać?

Umarł feminizm, niech żyje meninizm! Krwawego przewrotu chcieliby faceci, którzy czują się dyskryminowani przez kobiety. To początek niezłej beki czy poważnego ruchu społecznego?

Żebranie o głosy, kupowanie poparcia na Allegro, "lajki za cycki" i kontrowersyjni członkowie jury - trwa konkurs Blog Roku, jedno z największych i najbardziej rozreklamowanych wydarzeń w polskiej blogosferze. Dlaczego budzi takie emocje?

Dziennikarz, to brzmi dumnie. Niestety wiele osób nie dorasta do zawodowych standardów i zasługuje na miano hieny... Jak bracia Michał i Jacek Karnowscy, którzy w tygodniku "w Sieci" zawodowo niszczą ludzi.

Dziennikarze "Wprost" napisali o będących tajemnicą poliszynela obyczajach znanego dziennikarza telewizyjnego: molestowaniu pracownic, uzależnieniu od seksu. Ale żadnych nazwisk, żadnych konsekwencji. Takim panom nikt się nie dobiera do dupy, bo nikomu to się nie opłaca.

Media nadają przestępcom chwytliwe przezwiska, przez co pamiętamy nie o tych, których wspominać powinniśmy. Nazwiska ofiar i okrucieństwo wyrządzone im i ich rodzinom schodzą na dalszy plan.

Agencje fotograficzne cenzurują okładki czasopisma, komentatorzy zauważają, że zamach uderza w muzułmanów, a rysownicy - nie przestają rysować. "Cieszę się, że naszą bronią są rysunki i satyryczne teksty i mam nadzieję, że dzięki nim jednak zwyciężymy" - polscy rysownicy komentują zamach na redakcję Charlie Hebdo.

Nie boję się śmierci. Myślę o niej często. Bywa, że codziennie. Ot, taka przypadłość, wrodzona tendencja do melancholii, może wynik przeżyć z przeszłości, może wszystkiego po trosze. Boję się umierania, tego, co pomiędzy życiem i śmiercią, boję się bólu, boję się, co by było z tymi, którzy zostaną, gdyby przyszło mi umrzeć choćby teraz.

Media zawsze lubiły katastrofy. Straszna śmierć zawsze była atrakcyjniejsza niż spokojne życie. Nic nowego pod słońcem nie powiem, ale w ostatnich tygodniach festiwal przekraczania granic stosowności dał mi w kość.

Amerykanka Meghan Trainor, rozmiar co najwyżej 42, w przeboju "All About That Bass" śpiewa o tym, że kochanego ciałka nigdy za dużo, piętnując jednocześnie "chude zdziry", które tyłeczka zdatnego do kręcenia i potrząsania nie mają. Czy pochwała krągłych pośladków jest równie szkodliwa jak promowanie rozmiaru zero?

Wkurzona Czytelniczka postanawia dorzucić swoje trzy wkurzone grosze do dyskusji "po sprawie Dunin-Karpowicz". Także rozprawiając się z nami i komentarzami na Fochu.

"Nie ma na świecie człowieka, który by nie miał jakiejś wpadki, nie jesteśmy maszynami. Każdemu może się przydarzyć sytuacja kryzysowa" - mówi Anna Garwolińska, jedna z niewielu osób w Polsce, która wyciąga ludzi z sytuacji bez wyjścia. Większość kryzysów, które zażegnała, nigdy nie ujrzała światła dziennego. Dlatego trudno z nią rozmawiać, bo nie może się nawet pochwalić sukcesami.