Wypracowane relacje

Chętnie dzieli się z Tobą biurowymi opowieściami ? kto, z kim i kiedy. Ona (rzadziej on) wie wszystko, ma zawsze włączony odsłuch, a w biurze zajmuje najlepszy punkt obserwacyjny. Potrafi zbudować wrażenie poufności przekazywanych newsów. Nie daj się jednak zwieść pozorom. Za Twoimi plecami przekazuje innym informacje o Tobie. Z tą samą pasją i zaangażowaniem, z jakimi szepcze Ci na ucho historie o innych. Plotkara żywi się plotką, a przekazywanie informacji dalej to jej siła napędowa. Niestety wiadomości przez nią produkowane mogą zawędrować na samą górę. Nawet jeśli w pracy panuje świetna atmosfera i czujesz się w niej dobrze, nie trać czujności! Niektóre ? te najważniejsze i najbliższe Tobie sprawy ? zachowuj tylko dla siebie. Jeśli już się dałaś uwikłać w plotkowanie, wycofaj się rakiem ? słuchaj, ale nie dostarczaj nowych informacji, zapewniaj, że nie wiesz, nie znasz, nie słyszałaś?

Zdarza się i tak, że ze względu na Twoją ogromną urodę i nieodparty urok, mężczyźni pokątnie do Ciebie wzdychają, robią maślane oczy. Niektórzy ? o ironio losu ? najczęściej ci mniej atrakcyjni przystępują do frontalnego ataku. Proponują randkę, prawią komplementy, nie odpuszczają, a nawet narzucają się. Jeśli będziesz używała argumentów zniechęcających w stylu: mam chłopaka, nie szukam trwałego związku, możesz admiratora tylko rozochocić. Ostre odprawienie absztyfikanta często kończy się urażoną dumą i słabo skrywaną nienawiścią odrzuconego zalotnika. Serce to delikatna materia, ale nie na tyle, żebyś musiała się poświęcać i umawiać na randkę. Może zwodzenie załatwi sprawę? Albo nasłanie narzeczonego? W zniechęcenie możesz także poprosić o pomoc koleżanki. Niech z adoratorem delikatnie porozmawiają, pchną w innym kierunku. W przypadkach ekstremalnych Tobie lub jemu grozi zmiana działu.

Zawsze pojawia się w pracy ostatni, ale cwana gapa, nigdy nie przychodzi po szefie. Zamiast pracować, wszystkie wysiłki skupia na robieniu wrażenia zapracowanego i przeciążonego. Ty po cichu wykonujesz swoje zadania, a on teatralnie wzdycha i sapie. Oprócz kierownictwa, wszyscy doskonale wiedzą, że mają do czynienia z nierobem. Co począć z nieszczęśnikiem? Najlepiej nic. Weź na wstrzymanie i zobacz, jak się sytuacja rozwinie. Uprzejme donoszenie na kolegę to nieładne zagranie. On i tak kiedyś się wyłoży. Jeśli przez jego lenistwo Tobie dochodzi więcej obowiązków, to zdecydowanie interweniuj. Najpierw porozmawiaj z Leniwcem, odczekaj na efekt rozmowy. Gdy nic się nie zmieni, pójdź wyżej. Póki co ucz się od mistrza ? tylko on nie przeprasza za spóźnienia, urokiem mydli oczy wszystkim dookoła. Ta umiejętność jest chyba wrodzona.

Przychodzi pierwszy, wychodzi ostatni. Wszystkie zadania wykonuje przed czasem (ma w końcu przewagę czterech godzin nad resztą biura). Na ochotnika zgłasza się do trudnych spraw, zawsze popiera szefostwo we wszystkich zaleceniach i zarządzeniach. Pod względem zawodowym jest idealny, gorzej wypada pod względem towarzyskim. Nie integruje się z współpracownikami, je osobno, nie bierze udziału we wspólnych wyjściach po pracy. Jeśli nie udało Ci się go rozmiękczyć i odciągnąć uwagi od wykonywanych obowiązków, to być może do szczęścia wystarczy mu kariera. Jej będzie poślubiony i kropka. Dzięki niemu wyrabiacie normę, nie ma więc powodów do smutku. A że nietowarzyski? Cóż, każdy jest przecież jakiś.