Słowa ranią bardziej niż czyny. Czego nie mówić w złości?

Nie ma wątpliwości, że takie słowa wypowiada się po to, aby zranić drugą osobę. Po pierwsze dlatego, że nie patrzysz na nią jako na indywidualność (to nie jej wina, że matka/ ojciec mieli wady). Po drugie jest prawie pewne, że on/ona bardzo starają się zmienić to, co akurat im wytykasz.

Jeśli w kłótni zaczynasz wyzywać drugą osobę od najgorszych to znak, że emocje zapanowały nad twoim umysłem i nad sytuacją. Jesteś dorosłym człowiekiem i wiesz, że nic konstruktywnego nie wyniknie z wyzywania partnera. Poza tym mogą paść słowa, które potem trudno będzie zapomnieć. W sytuacji, kiedy podwórkowa łacina ciśnie się na usta, lepiej zrobić sobie przerwę (może nawet wyjść z domu), powiedzieć kiedy wrócisz (nie wychodzimy w trakcie kłótni bez słowa wyjaśnienia, to tylko pogarsza sytuację) i w spokojniejszym nastroju dokończyć rozmowę.

To nieczyste zagranie, nie powinno się "używać" dziecka jako karty przetargowej w kłótni. Przede wszystkim dorośli ludzie powinni zadbać o to, by dzieci nie były uczestnikami kłótni. Jeśli nie udało się tego zrobić, nie zapewniaj malucha, że "mamusia z tatusiem się nie kłócą". Lepiej przyznać, że faktycznie spieracie się o coś, ale nadal się kochacie i na pewno sytuację wyjaśnicie.

Oto kwantyfikatory mowy - słowa, które są czystym kłamstwem i wywołują w drugiej osobie wściekłość. Bo nieprawdą jest, że on nigdy nic nie sprzątnął albo że ona na pewno będzie niezadowolona, bo zawsze tak ma. Takie słowa nie wnoszą nic, prócz negatywnych emocji. Zamiast oskarżać, wytłumacz dlaczego to czy tamto jest dla ciebie takie ważne. I unikaj kwantyfikatorów, będziesz bardziej wiarygodny.

Rzadko bywa tak, że wina leży po stronie wyłącznie jednej osoby. Warto to sobie uświadomić, by nie ranić, tylko szukać konstruktywnych wyjść z kryzysu. A jeśli zrzucanie winy na partnera przychodzi ci ze zbytnią łatwością, dobrze się nad tym zastanów. Branie odpowiedzialności jest trudne, ale w życiu osoby emocjonalnie dojrzałej ? niezbędne.

Ludzie dzielą się na dwie grupy - takich, których słowa "spokojnie" uspokajają i takich, których doprowadzają do jeszcze większej furii. To niebezpośrednie założenie, że twój rozmówca jest niespokojny, podczas gdy ona/ on chce za wszelką cenę udowodnić, że nie da się wyprowadzić z równowagi. Spokojnie może nie uspokoić sytuacji.

Ignorowanie i ośmieszanie jest nieakceptowalne. To wyraz braku szacunku dla rozmówcy. Pokazuje, że emocje partnera są dla ciebie nieistotne, głupie wręcz. Trudno będzie za to przeprosić. Niesmak z pewnością pozostanie na długo.