Jak się pozbyć niechcianych prezentów, pamiątek rodzinnych oraz przedmiotów mających wyłącznie wartość sentymentalną? [RADY]

Kategoria pamiątek rodzinnych pozostaje najbardziej problematyczna w trakcie porządkowania. Najprawdopodobniej nie wybralibyśmy sami podobnych rzeczy, a tym bardziej nie trzymalibyśmy ich w domu po wsze czasy.

Często nie zatrzymujemy tych rzeczy, dlatego że są użyteczne i piękne, a raczej z poczucia winy, z sentymentu i ciążącej na nas odpowiedzialności chronienia "spuścizny" rodziny.

W naturalny sposób pamiątki rodzinne trafiają do nas po śmierci kogoś bliskiego - i już sam ten fakt sprawia, że nie myślimy w podobnych chwilach o porządkach. Mamy wrażenie, że te rzeczy to jedyne, co nam pozostało po tej szczególnej dla nas osobie i pozbycie się po niej czegokolwiek sprawi, że wszystko, co ważne, definitywnie zniknie.

Przełam się i...

- Najważniejsze, by pamiętać, że nasi bliscy jedynie posiadali te rzeczy, zupełnie tak, jak ty swoje. A czy ty czujesz, że jesteś częścią serwisu obiadowego, a stoliki przy kanapie są dowodem twego istnienia? Oczywiście, że nie!

- Naszym obowiązkiem nie jest trzymanie odziedziczonych rzeczy, a jak najlepsze ich wykorzystanie. Powierzono nam zadania znalezienia dla nich nowych domów - jednak nie musi być to koniecznie nasz dom.

- Może się tak zdarzyć, że inny członek rodziny będzie zachwycony, posiadając jakąś część historii rodziny. Nie daj sobie wmówić, że musisz wszystko trzymać, bo tak wypada, nie chomikuj u siebie srebrnych misek, by nie dostał ich kuzyn. Rozdaj je.

- Jeśli pamiątki rodzinne mają realną czy historyczną wartość, wypożycz (lub podaruj) je muzeum. Taka instytucja tylko skorzysta, mogąc włączyć do swoich zbiorów i wyeksponować mundur twego dziadka z czasów wojny czy malarstwo pejzażowe z danej okolicy.

- A jeśli te rzeczy nie są cenne, staraj się je umieścić tam, gdzie zostaną docenione. Np. podaruj zegarek dziadka lub stary, ale wciąż sprawny gramofon do pobliskiego domu spokojnej starości.

- Możesz też je sprzedać, a uzyskane środki przeznaczyć na dobry cel. Wujek pewnie by się ucieszył, jeśli jego pamiątki sportowe zostałyby sprzedane, a uzyskane fundusze zostały przekazane na obóz sportowy dla ukochanego siostrzeńca.

- Można też niektóre rzeczy zdygitalizować: zeskanować stare pocztówki, listy, dokumenty, sfotografować aparatem cyfrowym większe rzeczy. Zdjęcie starej maszyny ciotki przywoła takie same wspomnienia jak sama maszyna, a dodatkowo nie zajmie nawet centymetra przestrzeni.

Wszystkie cytaty i rady pochodzą z książki Francine Jay ?Minimalizm daje radość? wydawnictwa Muza.

Niestety pamiątki rodzinne nie są jedynymi rzeczami mającymi wartość sentymentalną, z którymi mamy do czynienia. Sami przez całe życie zbieramy swoje. Upamiętniają one pewne zdarzenia, święta i ważne momenty z życia i naprawdę trudno jest się ich pozbyć!

Zaczynamy je zbierać już od urodzenia, zanim jeszcze mamy coś do powiedzenia na ten temat. Rodzice często zatrzymują pierwszą łyżeczkę czy kubeczek dziecka, a może nawet małe buciki.

Wspomnienia i uczucia związane z takimi przedmiotami utrudniają nam rozstanie się z nimi. Można nawet odnieść wrażenie, że traci się część siebie.

Pozbycie się starej koszulki piłkarskiej nie sprawi, że ubędzie ci sił, usunięcie z szafy sukni ślubnej wcale nie unieważni ślubu, a rozstanie się z pamiątkami po dzieciach nie zrobi z ciebie złego rodzica.

Pamiętaj:

Przedmioty się niszczą, mogą zostać ukradzione, ale wspomnienia pozostaną w nas na zawsze. Trzeba o tym pamiętać, kiedy nasze porządki utkwią w martwym punkcie przez rzeczy mające wartość sentymentalną.

Ślub jest jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu. Jednak czasem wydaje się, że poślubiliśmy nie tylko małżonkę, ale i całe mnóstwo jej rzeczy.

Można odnieść wrażenie, że ślubowaliśmy również, iż nie wyrzucimy sukni ślubnej, butów ślubnych, zaproszeń, figurek z piętrowego tortu, wianka, welonu, zasuszonej wiązanki ślubnej, albumów ze zdjęciami, świec, dekoracji ślubnych, które weszły w twoje życie wraz z dniem twego ślubu.

Pamiętaj jednak, że przysięgałeś "nie opuścić aż do śmierci" twojej żony, a nie wielkiego pudła pełnego pamiątek ślubnych.

Jak to zrobić?

- Przy porządkowaniu podobnych przedmiotów pomoże nam wyznaczenie granic. Zatrzymaj małą część zbioru lub ogranicz go do ilości mogącej zmieścić się w jednym pudełku.

- Trzymasz dla córki suknię ślubną? To piękna idea, ale pewnie twoje dziecko i tak jej nie włoży.

Jeśli jest w dobrym stanie, sprzedaj ją, przekaż komuś czy też przerób na sukienkę koktajlową. Możesz też uszyć z niej poduszeczkę na obrączki, by córka miała na swoim ślubie coś starego.

Do chwili, gdy nie trafił ci w ręce rysunek twego syna z przedszkola, bez wahania udawało ci się porządkować dom. A teraz twoja silna wola gdzieś uleciała. To instynkt rodzicielski, by zachowywać wszystkie rzeczy, które twoje dziecko zrobiło samodzielnie.

Ogarnij się:

- Zamiast trzymać dosłownie wszystko, wybierz tylko unikatowe, specjalne prace.

- Pod koniec roku szkolnego pomóż dziecku wybrać najlepsze prace czy rysunki i schować je do pudełka ze skarbami.

- Jeśli masz taką potrzebę, zdygitalizuj resztę prac, by pozostały dla potomności, a oryginały oddaj dziadkom albo rodzinie, jeśli zechcą je przyjąć.

- Możesz też zaoferować dorosłym dzieciom zabranie tego, co dla nich ważne. Jeśli będą chciały coś wziąć, to wspaniale!

Pamiętaj:

Liczy się to, jakimi ludźmi twoje dzieci są dzisiaj, a nie zeszyt z pracą domową z matematyki z trzeciej klasy podstawówki.

Zamiast rozpamiętywać przeszłość, uczestnicz w ich dzisiejszym życiu, ciesz się z ich bieżących sukcesów, a nie zatrzymuj się na tych z przeszłości.

Kiedy zwiedzamy, naturalne wydaje się nam, że powinniśmy mieć jakiś dowód, że tam byliśmy. Dopiero po przyjeździe do domu i odpakowaniu miniatury góry Rushmore zaczynamy kwestionować taki sposób myślenia.

Zbyt późno! Ten przedmiot stał się teraz symbolem naszej podróży, i mamy go już na zawsze.

Wyrzucenie wieńca kwiatów z Hawajów czy przycisku do papieru z wieżą Eiffla nie zakwestionuje twojego miesiąca miodowego czy romantycznego weekendu spędzonych w Paryżu.

Twoje wspomnienia są dużo więcej warte niż gadżety masowej produkcji, więc bez żalu wyrzuć te wątpliwe ozdoby.

A w przyszłości:

- Jeśli rzeczywiście czujesz potrzebę przywiezienia czegoś, niech to będzie coś małego, symbolicznego: pocztówka, moneta, będą ?żywym dowodem?

na twój pobyt w danym miejscu.

- Nawet lepsze będą zdjęcia cyfrowe: nie zabierają miejsca i stanowią wspaniałą dokumentację podróży.

- Jednocześnie nie skupiaj się jedynie na upamiętnianiu i robieniu zdjęć, tylko na przeżywaniu chwili, zatrzymywaniu w pamięci tego, co widzisz. W końcu wspomnienia to najlepsze pamiątki!

Wszystkie cytaty i rady pochodzą z książki Francine Jay ?Minimalizm daje radość? wydawnictwa Muza.