"Miałem 12 lat, gdy mnie zgwałcono. Później spałem z mężczyznami, kobietami, zmarnowałem się". Wstrząsające historie bezdomnych

"Miałem żonę, jednak gdy zaczęły się między nami problemy, uciekłem. Poszedłem na ulicę. Dwa lata później moje dzieci dowiedziały się, gdzie jestem. Zaczęły mnie odwiedzać. Nie byłem zadowolony, że widzą mnie w tym stanie. Przychodziły do mnie, ale nie tutaj, to byłoby krępujące. (...) Raz w tygodniu kupuję córce bilet autobusowy do Trois-Rivieres (miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec - przyp. red.) i jedzenie.

Dawniej z zawodu byłem tynkarzem, jednak nie jest łatwo mi znaleźć pracę. Szczególnie gdy się nie umie czytać i pisać. Nie poszedłem do szkoły, w wieku 14 lat musiałem iść do pracy. Swoim dzieciom powtarzam, jak ważna jest nauka. Teraz nie mogę nawet sprawdzić ofert pracy w gazecie. Nie potrafię się podpisać. Idąc do banku, podpisuję się jakimiś bazgrołami.

Problemem jest to, że nie mam telefonu, nic się nie da bez niego zrobić. W zeszłym roku człowiek, który mieszka niedaleko stąd, załatwił mi pracę u siebie. Odnawiałem jego piwnicę. Znam się na tej pracy, 13 lat spędziłem na renowacjach. Pomóż mi znaleźć pracę, a będę ją wykonywał. Jestem dobrym pracownikiem. (...) Problem w tym, że ludzie boją się bezdomnych, nie ufają im. A ja nawet mam wszystkie narzędzia do pracy, zostawiłem je sobie. Mogę zrobić wszystko w ramach renowacji wnętrz. Ceramikę, drewniane podłogi. Cokolwiek!"

"2 grudnia o poranku dowiedziałem się, że moja mama nie żyje. Popełniła samobójstwo. Miałem wtedy dobrą pracę. Chodziłem do niej, by nie myśleć o tym wszystkim, ale nie udało się. 10 grudnia zostałem zwolniony. Teraz jestem śmieciarzem, codziennie pokonuję 11 km i zbieram tony śmieci. Tak, jestem prawdziwą maszyną do pracy. Lubię pracować.

Dlaczego stracił pracę? "Kiedy byłem młodszy, miałem problemy ze sobą. Niszczyłem swoje rzeczy, bywałem agresywny. (...) To wszystko wróciło, gdy straciłem matkę. Moja dziewczyna nie widziała mnie w takim stanie od sześciu lat. Po prostu coś we mnie pękło.

Obecnie ja i moja dziewczyna zostaliśmy wyrzuceni z mieszkania. Jego właścicielem jest dobry człowiek, ale ma chorą żonę i co miesiąc potrzebuje 2 tys. dolarów na jej leczenie. Więc rozumiem go. Próbujemy zrobić wszystko, by zdobyć 820 dolarów na czynsz. Mogę robić wszystko, co jest związane z pracami budowlanymi, prócz elektryki."

"Na ulicy wylądowałam, gdy miałem 14 lat. Gdy byłam mała, matka miała kochanka-sponsora, który zabierał mnie do muzeum, Disneylandu, do wielu miejsc. Gdy miałam 12 lat, kochanek mojej matki powiedział do mnie: "Jeśli chcesz, bym cię dalej rozpuszczał, wiesz, co masz robić". (...) Miał dużo pieniędzy, więc grałam w jego grę. W wieku 14 lat zdecydowałam, że muszę z tym skończyć. Moja mama mnie nie chroniła, chociaż wiedziała, co się dzieje.

Gdy miałam 8 lat, znalazłam swojego ojca w swoim łóżku. Podciął sobie żyły. Mama brała kokainę, tata był alkoholikiem.

Trzy lata temu weszłam ostro w narkotyki. Z amfetaminy przerzuciłam się na heroinę. Próbuję przestać, ale to trudne. Szczególnie gdy ma się ciężki okres. Straciłam mieszkanie, z chłopakiem nie zawsze jest dobrze. Wiem, że sporo moich problemów wynika z narkotyków. Czuję się jak kawałek gówna. Nawet nie wiesz, jak często płaczę, gdy wstrzykuję sobie działkę. Moje ciało tego chce. Robię to, bo czuję, że nie mam wyboru.

Moja babcia umiera z powodu raka, nie ma mnie przy niej ani przy mamie. Tyle że jestem zła na mamę z tak wielu powodów... (...) Wiem, że powinnam przenieść się do Montrealu, ale coś mnie powstrzymuje. Chciałam skończyć szkołę. Jestem chora od narkotyków, od życia. Ciągle okłamuję swoich bliskich. To błędne koło..."

"W wieku 14 lat zostałem kadetem w kanadyjskim wojsku. W wieku lat 17 byłem w stanie z odległości 2 tys. jardów w ciągu 9 sekund umieścić 3 kule, dokładnie w tym samym miejscu. (...). Kiedy nie byłem już w wojsku, odezwał się do mnie przedstawiciel Departamentu Obrony i próbował mnie przekupić - nie jestem w stanie tego inaczej nazwać. Powiedział: "Przyjedź do Waszyngtonu. Mamy możliwość zarejestrowania cię do SEALs (Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych). (...) Będą premie, dodatki, meldunek, wszystko.

Byłem, wciąż jestem najlepszym strzelcem, jakiego kiedykolwiek mieli. Byłem na czterech udanych misjach w Wietnamie Północnym. Dostałem odznaczenie od prezydenta Stanów Zjednoczonych."

"Kiedy kończysz na ulicy, gdy jest zimno, brakuje ci snu, heroina staje się wybawieniem. Zimą, gdy jest mróz, ona pozwala ci zasnąć, bez uczucia zimna, bólu. A życie na ulicy jest naprawdę ciężkie, więc ludzie, którzy tu trafiają, zwykle w ciągu pół roku zaczynają mieć problem właśnie z heroiną. Dla mnie to było najtrudniejsze. Nigdy nie żyłam na ulicy, ta pierwsza zima była wręcz szalona. Zimno, rany, mróz, brak dostępu do opieki zdrowotnej.

Obecnie biorę tylko metadon, byłam uzależniona raptem przez pół roku, mój lekarz pomógł mi szybko wyjść z nałogu. W przeciwnym razie wpadłabym do głębokiego dołu. Uzależnienie od heroiny to jak praca na pełen etat."

"Miałem dzieci z kobietą z północy. Ale była zbyt zepsuta, zbyt pijana. W pewnym momencie nie mogłem tego znieść, rzuciła mnie. (...) Miałem pod opieką 3-letniego syna i 2-letnią córkę. Wychowywałem dzieci sam przez trzy miesiące. Ale nie dawałem rady, to było ponad moje siły. (...) Oddałem je do adopcji. To złamało mi serce, zacząłem pić.

Od około sześciu miesięcy znów jestem w kontakcie z moimi dziećmi. Mają teraz 24 i 25 lat. Znalazły mnie i muszę ci powiedzieć, że jestem całkiem szczęśliwy, mam piękne dzieci. W poprzednim miesiącu udało mi się znaleźć miejsce, w którym mogłem się zatrzymać. Sprawy idą coraz lepiej, zaczynam naprawiać swoje życie. Moim kolejnym celem jest umeblować sobie moje lokum. I przestać pić."

"Dawniej jeździłem na deskorolce, brałem udział w zawodach, miałem sponsorów. W pewnym momencie poczułem, że mam dwie drogi, a ja wybrałem tą złą. Żyłem w świecie punk rocka i deskorolki, odpuściłem tę bardziej poważną cząstkę mnie: lubiłem czytać książki, kolekcjonowałem stare książki, stare wydania. Ale poddałem się negatywnym wpływom. Mówię negatywnym wpływom, ale tak naprawdę wiem, że to ode mnie zależało, czy będę za nimi podążał, czy nie.

Od trzech lat jestem na ulicy, dwa lata bez opieki społecznej. W tym roku udało mi się ją odzyskać. Na zimę szukam sobie jakiegoś miejsca. Nie chcę kolejnej spędzić na ulicy."

"Gdy miałem 12 lat, przystawiono mi pod brodę broń i zgwałcono. Mogłem to zgłosić w sądzie, ale ten człowiek następnego dnia przyszedł do mnie i prosił o przebaczenie. Od tamtego czasu spałem z kobietami, spałem z mężczyznami, zmarnowałem się, na poważnie. Uwierz mi, to spieprzyło moje życie.

W wieku 27 lat zachorowałem na schizofrenię. Rodzina zamiast mi pomóc, chciała mnie wysłać do domu opieki. Żeby tego uniknąć, ożeniłem się z kobietą, której nie kochałem. Byłem z nią 20 lat. W Wigilię znalazłem ją w łóżku z jej przyjaciółką wciągające kokainę. Zabrałem swoje rzeczy i wyniosłem się stamtąd. Skończyłem na ulicy, na trzy lata. Ale radzę sobie coraz lepiej, jestem z tego dumny! Udało mi się przetrwać, jestem dumny z siebie!"

TO MOŻE CIĘ RÓWNIEŻ ZAINTERESOWAĆ:

Jack: "To nie żona była miłością mojego życia..." Fotograf odwiedził ich tuż przed śmiercią i zapytał o sens życia

fot. Andrew George

"Najszczęśliwszy moment mojego życia to ten, w którym poślubiłem swoją żonę. Nie było to łatwe, bo ona była Kri (jedno z najliczniejszych plemion Indian kanadyjskich), a ja to Inuk (Eskimos), więc gdy wzięliśmy ślub, czułem się naprawdę dobrze. Wygrałem!"