Fotografka zaprosiła koleżanki na babską niedzielę. Miały być zdjęcia w szlafrokach, ale dziewczyny zrzuciły staniki

Ada Zielińska, fotografka i pomysłodawczyni sesji: Zdjęcia powstały, bo chciałam rozbudować swoje portfolio o zdjęcia studyjne. To był pierwszy i priorytetowy cel tej zabawy. Gdzieś tam dojrzałam do decyzji, że zdjęcia to coś, co chcę robić i postanowiłam wydać sporą część jednej pensji na wynajem studia i ludzi do pomocy. Założyłam, że jednego dnia zrobię dwie sesje. I zrobiłam.

Na pierwszy raz w studio chciałam czuć się dobrze, więc zaprosiłam tam swoje koleżanki na babską niedzielę. Wszystkie wiedzą, że zajmuję się fotografią, ale do tej pory moja twórczość jako fotografa skupiała się głównie na podpalaniu i topieniu samochodów.

Na tę sesję miałam konkretny pomysł wizualny. Światło, szlafroki (dzięki uprzejmości Vanity Nap), lata osiemdziesiąte. To, w jakiej formie złożyłam, opisałam i opublikowałam serię 'NAJPIĘKNIEJSZE', to wynik obserwacji i emocji, które panowały podczas zdjęć.

- Na pewno wyzwaniem było przełamanie się we wspólnej garderobie. Poprosiłam, żeby dziewczyny przyniosły swoją bieliznę. Niektóre z nich były bardzo nieśmiałe, a inne od razu zaczęły przebierać się jak na basenie. Następnie Laura, makijażystka, zaczęła malować dziewczyny po kolei. Miały się świecić, jakby był gorący wieczór przy zachodzącym słońcu. Dziewczyny już wtedy bardzo się sobie podobały. Chodziły w szlafrokach i robiły sobie selfie. To było strasznie słodkie, fajne, podobały się sobie!

Przy pierwszym ustawieniu zaczęła się fala narzekań: Ada, wyszczuplisz mi nogi? Jezuuu, jak ja mam siedzieć? Mam brzydkie cycki... Wszystkie słowa w dymkach to cytaty z sesji. Przełomowym momentem okazała się chwila, kiedy dziewczyny zobaczyły podgląd zdjęć z mojego aparatu na monitorze - wyglądały pięknie. Wtedy wyluzowały się kompletnie, pozowały, ustawiały się. Po każdej krótkiej serii zdjęć wszystkie biegły do monitora zobaczyć, jak wyglądają i czuły się coraz bardziej pewnie. Czułam tę energię i bardzo się z niej cieszyłam.

Myślę, że pomogły też totalnie babskie tematy, wymianki kolczykami, a nawet bielizną. Miałam wrażenie, że przy zrzucaniu staników dziewczyny zapomniały kompletnie, że w studiu jest z nami chłopak od światła i pomocnik studia. To był totalnie babski dzień, wszystkie mi za to dziękowały.

- Myślę, że wszystko zależy od klimatu. Ja jestem raczej wyluzowana i myślę, że rozumiem ludzi, starałam się nie pokazywać stresu, powiedziałam dziewczynom, że mogę fotografować je w bieliźnie i szlafroku, jeśli będą się lepiej czuły.

- Najwięcej przyjemności sprawiła mi sama obserwacja. Stresowałam się, że coś pójdzie nie tak. I oczywiście popełniłam kilka błędów, ale po to też ta sesja była - żeby się czegoś nauczyć. Najfajniejszy moment dla mnie to to, że dziewczyny się sobie podobały i dobrze się bawiły. Że między pozami tańczyły do Beyonce, która leciała z głośników.

Nie, one działały tak na siebie nawzajem. Przygotowania w garderobie to było przełamanie wstydu, obserwacja i ciekawość - jakby to, że zdjęły z siebie ubrania, zrodziło bliską relację w trybie przyspieszonym.