Krępowanie stóp pomoże wyjść za mąż, a puder z ołowiem zamaskuje brud. Co jeszcze kobiety potrafiły zrobić dla urody?

Polak Maksymialian Faktorowicz, kosmetolog i założyciel firmy Max Factor, był prawdziwym wizjonerem. Produkował kosmetyki w czasach, kiedy półprodukty były trudno dostępne. Wyemigrował najpierw do Moskwy, następnie do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował dla największych gwiazd Hollywood.

Wizażysta i kosmetolog opatentował również kilka wynalazków. Jednym z nich był mikrometr. Urządzenie służyło do pomiaru twarzy klientów. Dzięki niemu makijażysta wiedział, którą twarz należy zwiększyć lub zmniejszyć. Dzisiaj nazwalibyśmy taką metodę konturowaniem, wtedy był to kalibrator piękna.

Mikrometr przypomina raczej narzędzie tortur niż przyrząd kosmetyczny, więc trudno uwierzyć, że był wykorzystywany na planach filmowych, podczas charakteryzacji gwiazd. Firma Max Factor nadal utrzymuje, że mikrometr pomógł założycielowi lepiej zrozumieć kobiecą twarz.

Niewiele osób wie, że zanim zapanował trend na śnieżnobiałe zęby, w niektórych rejonach świata je czerniono! Ohaguro, bo tak nazywa się ten zabieg, był jednym z elementów japońskiej ceremonii Mogi, czyli wejścia młodej dziewczyny w wiek dorosły. Czarne zęby oznaczały, że jest ona już gotowa, aby wstąpić w związek małżeński.

Nastolatkom - w obrzędzie brały udział dziewczęta w wieku od 12 do 16 lat - czerniono zęby za pomocą roztworu żelaza w kwasie octowym. Taki preparat z dodatkiem taniny nakładano przez kilka dni. Takie oszpecenie miało zapobiegać przyszłym zdradom małżeńskim. Na szczęście władze japońskie zakazały tego zwyczaju w 1870 roku.

Kobiety w XIX wieku też bywały zmęczone i zrobiłyby wszystko, aby mimo nieprzespanej nocy, intensywnej pracy wyglądać świeżo i młodo. Odkryciem tamtego stulecia była arszenikowa dieta. Według serwisu mentalfloss.com arszenik był spożywany przez wiktoriańskie damy, które chciały pozbyć się uczucia chronicznego zmęczenia, poprawić wygląd skóry i wyostrzyć wzrok.

Zazwyczaj panie doprowadzały swój organizm do skrajnego wycieńczenia. Zatrucie arszenikiem powodowało biegunkę, wymioty, niekontrolowane skurcze mięśni, wypadanie włosów i drgawki.

Według ówczesnych znachorów należało przyjmować jedną pigułkę z arszenikiem dziennie. Nie można było przestać, ponieważ groziło to śmiercią.

Krępowanie stóp było praktykowane jeszcze w XX wieku! Ten chiński zwyczaj miał za zadanie skrócenie stóp młodych dziewczyn z wyższych klas społecznych, aby poruszały się z większą gracją i wzbudzały większe zainteresowanie u mężczyzn. Skutkowało to oczywiście okropnym bólem i stałymi deformacjami, a panie mogły pokonywać pieszo tylko krótkie dystanse.

Obyczaj ten zapoczątkowała konkubina Yao Ning na dworze cesarza Li Houzhu w X wieku. Władca faworyzował ją, ponieważ, dzięki mniejszym stopom, tańczyła lepiej od innych kobiet.

Krępowanie stóp polegało na obandażowaniu stóp w taki sposób, aby zgiąć palce w kierunku pięty. Łamano w ten sposób kości śródstopia. Najkrótsze stopy miał dzięki temu 7-10 cm długości. Zabieg zazwyczaj zaczynano przeprowadzać już u 5-letnich dziewczynek, z których na skutek zakażeń i ran umierało około 10 proc.

Na szczęście zakazano tego zabiegu w 1949 roku. Wyplenienie krępowania stóp nie było łatwe. Zwyczaj tak silnie wrósł w tradycje kraju, że pomogły dopiero groźby śmierci dla matek, które zmuszą do tego swoje dzieci.

Moda na blade twarze ogarnęła europejskie dworu w XVII wieku. Pudru używali wszyscy - i mężczyźni, i kobiety. Miał on nie tylko wygładzić cerę, wyeliminować rumieńce, lecz także przykryć brud. Najczęstszym składnikiem pudru był biały ołów, kreda i rtęć.

Te substancje regularnie wklepywane w cerę prowadziły nie tylko do problemów skórnych, lecz także poważnych chorób. Ludzie masowo skarżyli się na nadciśnienie tętnicze, neuropatię, a wielu umierało z powodu niewydolności krążenia poprzedzonej zatruciem organizmu.