W Polsce organizowano konkursy piękności od 1929 roku. Jest to jedna z najstarszych, tego typu imprez na świecie. Od początku było to wielkie artystyczne przedsięwzięcie, przygotowywane z prawdziwym rozmachem! Ideą konkursu, była promocja urody młodych dziewcząt, a także ich intelektu i osobowości. Bo najważniejsza była i jest równowaga między pięknem zewnętrznym a wewnętrznym.
Na zdjęciu laureatka krakowskiego konkursu piękności w 1927r.
Lubisz nasze artykuły? zostań fanem i kliknij tutaj.
Czy między pannami, które startują w konkursie, istnieje rywalizacja? Jakie uczucia nimi targają? Uczestniczki konkursów by zyskać przychylną opinię jury i publiczności, zawsze chętnie publicznie opowiadały o wzajemnej, szczerej i bardzo pozytywnej relacji między nimi. Zapewniają, że podczas tych kilku tygodni przygotowań, nawiązują między sobą przyjaźnie, wzajemnie się wspierają i dopingują. Trudno jest jednak uwierzyć w szczerość tych słów.
Na zdjęciu uczestniczki konkursu piękności - Miss Europy w 1934r.
Lubisz nasze artykuły? zostań fanem i kliknij tutaj.
Moda, a wraz z nią zmieniają się także typy urody. Kiedyś kobiety były niższe, miały bardziej kobiece kształty. Ten ideał przetrwał w nieco zmodyfikowanej formie. Koronę od zawsze zdobywają dziewczyny, o subtelnej i kobiecej urodzie ale także ciekawe życia, przebojowe, mające coś do powiedzenia.
Na zdjęciu Aleksandra Czaplicka - laureatka krakowskiego konkursu piękności w latach 30. XX w.
Lubisz nasze artykuły? zostań fanem i kliknij tutaj.
To jedna z ważniejszych konkurencji. Organizatorzy chcą w ten sposób pokazać, że sama uroda nie jest wystarczająca. Liczy się także piękno wewnętrzne, które widać w licznych talentach. Uczestniczki konkursu mają 2 minuty, podczas których mogą zaprezentować jury i publiczności swoje umiejętności. Najczęściej, piękne dziewczyny decydowały się na występ wokalny lub taneczny.
Na zdjęciu Irena Mokry-Iwicka - zwyciężczyni paryskiego konkursu - Miss Wenus 1936.
Lubisz nasze artykuły? zostań fanem i kliknij tutaj.
Konkurs był często dla ślicznych dziewcząt, startem w dorosłe i samodzielne życie, które nie zawsze było łatwe i przyjemne. Czyhało na nie również wiele niebezpieczeństw! Uczestniczki nie mogły na przykład, wprost opędzić się od licznego grona adoratorów, którzy składali im niemoralne propozycje. Oj, trzeba było uważać!
Na zdjęciu Aza Grabowska - miss piękności, w towarzystwie mężczyzn w latach 30. XX w.
Lubisz nasze artykuły? zostań fanem i kliknij tutaj.
To moment, na który czeka każda z uczestniczek konkursu. Śnią o nim po nocach! To chwila triumfu. Tytuł Miss daje szansę podróżowania, pokazania siebie światu. Stając na podium, dziewczęta stają się lokalnymi bohaterkami. Spotykają się z publicznością, biorą udział w koncertach oraz działają charytatywnie. Dzięki koronie, ta najpiękniejsza ma również szansę zaistnieć w świecie mediów. Dawniej oprócz korony, Miss ubierała także bogato zdobione szaty. Wyglądała wówczas jak prawdziwa królowa.
Na zdjęciu królowa piękności - Maria Kopecka (lata 30. XX w.)
Lubisz nasze artykuły? zostań fanem i kliknij tutaj.
Partnerem Projektu jest Narodowe Archiwum Cyfrowe www.nac.gov.pl.