Pierwsze kody kreskowe powstały w latach czterdziestych ubiegłego stulecia. Jednak w naszym kraju funkcjonują dopiero od 1990 roku. W tym czasie Polska przystąpiła do Międzynarodowego Stowarzyszenia Kodowania Towarów IANA (International Article Numbering Association).
Najczęściej używanym i najbardziej znanym w Polsce jest system EAN, czyli European Article Numbering (Europejskie Kody Towarowe). Co istotne, każdy wytwórca może zgłosić swój akces do tej struktury. W tym przypadku kody składają się z grup cyfr oraz różnej grubości kresek. Na opakowaniach produktów możemy znaleźć symbole:
Prefiks, czyli dwie lub trzy pierwsze cyfry, oznacza kraj producenta. Co istotne, to informacja na temat tego, gdzie produkt został zarejestrowany, a nie miejsce jego produkcji. Polska otrzymała liczbę 590. A oto przykładowe numery innych państw:
Z kolei cztery kolejne cyfry to numer dystrybutora lub wytwórcy (są to unikalne kody, które są przydzielane poszczególnym producentom), a następne pięć symbolizuje konkretny asortyment. Przykładowo, wszystkie produkty danej firmy mają ten sam kod wytwórcy oraz różne kody produktu. Ostatnia cyfra (zarówno w kodzie EAN-13, jak i EAN-8) to cyfra kontrolna. Pozwala ona sprzedawcom na poprawne odczytywanie symboli za pomocą skanerów.
Kreski są także ważnymi elementami kodu. Jak dowiadujemy się z artykułu, który pojawił się na blogu techno.gildia.pl:
Różne kombinacje następujących po sobie różnej grubości kresek i przerw reprezentują różne znaki. Po lewej i prawej stronie kodu kreskowego znajduje się wolna przestrzeń, tzw. margines, który ułatwia czytnikowi kodów kreskowych zorientowanie się, gdzie się zaczyna i gdzie kończy kod kreskowy. Czytniki kodów kreskowych działają na zasadzie rozpoznawania kontrastu pomiędzy kreską jasną i ciemną. Odpowiednie algorytmy zaimplementowane w oprogramowaniu dekodują paski i zamieniają je na określone znaki.
Może cię także zainteresować: