Jarzębina to nic innego, jak zwyczajowa nazwa jarzęba pospolitego lub jarzęba zwyczajnego. Drzewko to występuje licznie w Polsce, a poza nią można je spotkać na terenie całej Europy, a także w Azji Mniejszej. Nie należy do najwyższych, przeważnie dorasta do piętnastu metrów. Charakterystyczne dla jarzębiny są nieparzysto-pierzaste liście o podłużnym kształcie. Te jesienią zabarwiają się na różne kolory, dzięki czemu wzrastają jeszcze walory estetyczne drzewka.
Znakiem rozpoznawczym jarzęba pospolitego są jego owoce: kuliste, żywo czerwone, rosnące w niewielkich kiściach. Każdy z nich mierzy około 5 mm średnicy. To owoce jadalne, a ich smak jest dosyć charakterystyczny i wyróżnia się dużą dozą cierpkości. Co istotne, jarzębina okazuje się niezwykle odporna na zimno i mróz, dlatego tak dobrze radzi sobie w naszych warunkach klimatycznych. Jarząb pospolity rzadko choruje i okazuje się niezwykle trwałym drzewem, które może się pojawić praktycznie wszędzie i w każdych okolicznościach. Właśnie dlatego w uprawie okazuje się zupełnie niekłopotliwy – po prostu na mniej żyznej glebie może dawać nieco mniej owoców.
Zobacz też: Magnolia - jak rośnie, czego nie lubi, jak ją pielęgnować?
Jest wiele roślin, które mogą pomagać. Wśród nich znajduje się także jarząb. Właściwości prozdrowotne zdradzają zarówno kwiaty, jak i owoce tego drzewa. W przypadku kwiatów wymienia się następujące zalety:
Jarząb pospolity dorasta do 15 metrów wysokości. Zdjęcie ilustracyjne Manfred Ruckszio/shutterstock.com
Dużo wszechstronniejsze okazują się z kolei owoce jarzęba pospolitego. O wielu ich zaletach decyduje przede wszystkim wysoka zawartość witaminy C. Ponadto, owoce jarzębiny zawierają:
Podobnie jak kwiaty, owoce jarzębiny mogą zadziałać przeczyszczająco oraz moczopędnie. Co więcej, wskazuje się na ich działanie przeciwzapalne, które pomaga w walce z wieloma chorobami.
Jarzębina może więc pomagać osobom, które cierpią na schorzenia nerek, a także doświadczają stanu zapalnego wątroby. Może się także przydać w przypadku wystąpienia nieżytu żołądka.
Zastosowanie jarzęba, a konkretniej jego owoców, może być bardzo różnorodne. Warto wymienić chociażby:
Owoców jarzębiny nie należy jednak spożywać na surowo. Przed obróbką cieplną zawierają one bowiem substancję zwaną sorbiną, która może prowadzić do biegunki i ostrych wymiotów.
Jarząb szwedzki jest większy niż jarząb pospolity, dorasta zwykle do dwudziestu metrów. Jest drzewem miododajnym, które, podobnie jak jarzębina, charakteryzuje się wysoką odpornością na niskie temperatury, ewentualne schorzenia, a także powszechnie występujące zanieczyszczenia. Obie odmiany jarzęba zdecydowanie różnią się natomiast pokrojem liści. Te należące do jarzęba szwedzkiego nie są podłużne, a jedynie nieco eliptyczne, pierzaste i postrzępione. Wyróżniają się też zielononiebieską barwą.
Jarząb szwedzki staje się coraz bardziej popularny. Zdjęcie ilustracyjne Bohemian soul/shutterstock.com
Owoce jarzębu szwedzkiego, choć zbliżone kształtem i kolorem do owoców jarzębiny, są nieco większe. Pojawiają się na drzewie w okolicy września oraz października. Ze względu na to, że w przeciwieństwie do jarzębiny, nie posiadają charakterystycznej goryczki w smaku, są chętniej wykorzystywane do przygotowywania różnego rodzaju przetworów (podobnie jak owoce jarzębiny, zawierają bardzo duże ilości witaminy C). Jeśli chodzi o uprawę, jarząb szwedzki nie należy do roślin szczególnie wymagających. Wystarczy mu więc zapewnić stały dostęp do słońca i w miarę żyzną glebę, aby dobrze rósł.
Zobacz też: Gwiazdnica, czyli chwast i lekarstwo w jednym - właściwości i zastosowanie