Tłusty czwartek jest świętem ruchomym, uzależnionym od daty Wielkanocy. Obchodzimy go w ostatni czwartek przed rozpoczęciem wielkiego postu, 52 dni przed Wielkanocą. Najsłodszy dzień w roku wypada w okresie od 29 stycznia do 3 marca. Czy wiesz, że wcześniej wcale nie jadano tego dnia słodkości?
Tłusty czwartek – historia święta.
Geneza tłustego czwartku sięga starożytności. W czasach przedchrześcijańskich tego dnia świętowano odejście zimy i nadejście wiosny. Ucztowanie polegało na spożywaniu tłustych potraw, zwłaszcza mięsa, które było popijane słodkim winem. Pączki były znane w starożytnym Rzymie, ale początkowo nie przygotowywano ich na słodko. Słodka wersja pączków to prawdopodobnie zapożyczenie z kuchni arabskiej.
W XVI wieku pączki zyskały nowe oblicze. Wypieki coraz bardziej zaczęły przypominać dzisiejsze pączki: do ich przygotowania zaczęto używać drożdży, przez co ciasto stało się bardziej puszyste.
Zwyczaj jedzenia pączków w tłusty czwartek w Polsce zadomowił się w XVII wieku, ale raczej w miastach i dworach. Na wsiach pojawił się pod koniec XIX wieku. Pierwsze polskie pączki również nie były słodkie. Przysmak przygotowywany był z ciasta chlebowego, które nadziewano słoniną.
W okolicach XVII w. w Małopolsce świętowano również tzw. combrowy czwartek. Legenda głosi, że krakowski burmistrz o imieniu Comber (była to prawdopodobnie postać fikcyjna), znany ze swojego surowego nastawienia do handlujących na rynku, zmarł właśnie w tłusty czwartek. Od tej pory w każdą rocznicę śmierci burmistrza przekupki urządzały na rynku huczne zabawy, podczas których nie żałowano sobie słodkości.
