Kiedy umiera bliska osoba, koszty pochówku pokrywa najczęściej rodzina lub przyjaciele. Często są do duże kwoty, które mogą być zaskoczeniem. W ich pokryciu może pomóc renta rodzinna. Tak zwana emerytura po mężu jest wypłacana co miesiąc. Nie każda wdowa może się jednak o nią ubiegać. Wiemy, komu przysługuje świadczenie.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Zobacz wideo
14. emerytura zostanie na stałe? Pytamy wiceministra finansów
Emerytura po mężu. Na czym polega renta rodzinna?
Emerytura po mężu to potoczna nazwa renty rodzinnej. Przysługuje ona uprawnionym członkom rodziny, jednak najczęściej to właśnie wdowy wnioskują o ten zastrzyk gotówki, stąd też jej nazwa. Świadczenie wypłacane jest co miesiąc, pod warunkiem że osoba zmarła w chwili śmierci:
- miała ustalone prawo do emerytury, albo spełniała warunki do jej uzyskania,
- miała ustalone prawo do emerytury pomostowej;
- miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, albo spełniała warunki do jej uzyskania;
- pobierała zasiłek przedemerytalny;
- pobierała świadczenie przedemerytalne;
- pobierała nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.
Kto może ubiegać się o rentę rodzinną? Świadczenie nie przysługuje każdej wdowie
Do renty rodzinnej mają prawo dzieci osoby zmarłej, dzieci drugiego małżonka, dzieci przysposobione, wnuki, rodzeństwo i wdowa lub wdowiec. Żeby otrzymać świadczenie, muszą jednak spełniać pewne warunki. Dotyczy to także małżonek osób zmarłych. Niestety nie każda wdowa jest uprawniona do renty rodzinnej. Musi być ona osobą, która:
- w chwili śmierci małżonka miał skończone 50 lat lub był niezdolny do pracy; albo
- wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym współmałżonku, które nie ukończyło 16 lat, a jeśli uczy się w szkole – 18 lat;
- sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy i do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej;
- ukończył 50 lat lub stał się niezdolny do pracy już po śmierci współmałżonka, lecz nie później niż 5 lat od jego śmierci albo od zaprzestania wychowywania dzieci.