Artystka słynęła z buty i ekspresyjnego charakteru, czego odzwierciedleniem są jej prace. Była odważną kobietą, która za wszelką cenę realizowała wyznaczone cele. Dziś mówi się o niej "księżniczka polskiego malarstwa".
Do Akademii Sztuk Pięknych uczęszczała w przebraniu mężczyzny. Zdemaskowali ją koledzy
Zofia Stryjeńska urodziła się w Krakowie w 1891 roku. Jako przedstawicielka stylu art déco uznawana jest za jedną z najlepszych polskich plastyczek dwudziestolecia międzywojennego. Zajmowała się malarstwem, grafiką, ilustrowaniem i scenografią. Mieszkała w Krakowie, Zakopanem, Paryżu i Genewie.
W 1911 roku Stryjeńska rozpoczęła naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W Polsce nie miała żadnych szans na wykształcenie. Jednak w tamtym okresie niemiecka szkoła nie przyjmowała kobiet. Artystka, aby uzyskać dyplom, udawała swojego brata Tadeusza. Uczęszcza na zajęcia w męskim przebraniu. Po roku zdemaskowali ją koledzy. Została wydalona ze szkoły. Jak podaje portal Niezła Sztuka, w akcie rozpaczy udała się do jednej z monachijskich kaplic, gdzie wypowiedziała znamienne słowa. – Boże! Odbierz mi wszystko, wszystko. Dobrobyt, sytość, spokój, przyjaźń ludzką, szczęście rodzinne, nawet miłość! Zwal na mnie cierpienie moralne i tysięczne gorycze – ale za to daj mi możność wypowiedzenia się artystycznego i sławę.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Mieczysław Grydzewski, redaktor Wiadomości Literackich, określi Stryjeńską jako "księżniczkę polskiego malarstwa". Mówiło się, że jest butną i zadziorną kobietą, co widać było na obrazach, gdzie obecny był ruch i dynamika. Łączyły polską tradycję ze słowiańskością. Malowała zbójników, chłopów i wiejskie obrzędy Słowian.
Burzliwe życie Zofii Stryjeńskiej. Najważniejsza była dla niej sztuka
W 1916 roku wyszła za mąż za Karola Stryjeńskiego zajmującego się projektowaniem wnętrz. Para doczekała się trójki dzieci — córki i dwóch synów. Stryjeńska kochała swoje pociechy, jednak w jej sercu na pierwszym miejscu zawsze była sztuka. Cechowała ją ogromna zazdrość wobec męża. Śledziła go i urządzała karczemne awantury, podczas których potrafiła niszczyć swoje obrazy. W końcu małżeństwo się rozpadło. Za mąż wyszła ponownie w 1929 roku za aktora Artura Klemensa Soche.
Najpopularniejszymi dziełami artystki są obrazy z cyklu Łowy Bogów (1921), obrazy Poranek, Wieczór i koncert Beriota (1923), obraz Piast oraz cykl Młoda wieś Polska.
