Mało kto decyduje się na sianie w ogrodzie szczawiu zwyczajnego, jednak warto to zmienić. Kiedyś roślina cieszyła się ogromną popularnością, ale jakiś czas temu wiele osób o niej zapomniało. Warto zwrócić uwagę na jej uprawę, gdyż nie jest skomplikowana ani czasochłonna. Szczaw zawiera wiele witamin z grupy A, B i C oraz potas, fosfor, wapń, magnez, żelazo, sód, kwas foliowy, białko i błonnik. Regularne spożywanie poprawia apetyt, funkcjonowanie wątroby, hamuje biegunkę i pobudza trawienie. Roślina działa też bakteriobójczo i grzybobójczo. Kiedy i jak siać szczaw?
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Sianie szczawiu można przeprowadzić zarówno wczesną wiosną (w marcu i kwietniu), jak i latem (w sierpniu). Jeśli zdecydujesz się na wcześniejszy termin, pierwszy plon będziesz mogła zebrać po 2-3 miesiącach. Zbiory należy przeprowadzać przez cały sezon, ścinając najmłodsze liście. Posianie szczawiu latem sprawi, że będzie gotowy do spożycia dopiero w kwietniu lub maju kolejnego roku — w zależności od tego, jaka będzie pogoda. Okazuje się, że uprawa nie jest skomplikowana, gdyż roślina nie przemarza i nie ma wielu wymagań. Jeśli posieje się ją raz, będzie rosła przez wiele lat, dlatego warto dokładnie przemyśleć wybór miejsca, w którym ma się rozwijać. Po 3-4 latach można rozmnożyć szczaw poprzez podział kęp.
Wysiew szczawiu warto przeprowadzać na głębokości około 1 cm. Należy robić to bezpośrednio do gruntu — w rzędach oddalonych od siebie o około 20-30 cm. Roślina rozwinie się w cieniu, półcieniu lub słońcu, jednak w ostatnim przypadku w razie suszy wymaga regularnego podlewania, które zapewni liściom soczystość. Warto również zwrócić uwagę na wymagania glebowe, które nie są duże. Szczaw lubi próchniczne, żyzne i pełne azotu podłoże o lekko kwaśnym pH.