Pożyczka od rodziny często stanowi świetną alternatywę dla kredytów bankowych. Nie dość, że nikt nie sprawdza naszej zdolności kredytowej, to jeszcze zazwyczaj możemy dogadać się bez większych problemów co do terminów spłaty i wysokości rat. Choć niektórzy traktują taką formę pożyczki jako prywatną sprawę, nie zawsze tak jest. Sprawdź, jakich czynności należy dokonać, by uniknąć późniejszych problemów w Urzędzie Skarbowym.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Zapisy Kodeksu Cywilnego regulują, że pożyczkę w kwocie powyżej 1 tys. zł. należy udokumentować umową. Celem zabezpieczenia interesów obu stron warto ująć w niej dokładną kwotę pożyczki, terminy i sposoby spłaty, dane pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy, datę zawarcia umowy i wyraźne podpisy obu stron.
Pożyczka w rodzinie nie podlega opodatkowaniu, jeśli pożyczamy od osób znajdujących się w tzw. I grupie podatkowej. To małżonkowie, zstępni (dzieci, dzieci adoptowane, wnuki, prawnuki), wstępni (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie), ojczym i macocha, pasierb i pasierbica oraz rodzeństwo. Po przekroczeniu kwoty pożyczki 10434 zł od jednej osoby w ciągu pięciu lat należy jednak zgłosić pożyczkę do odpowiedniego Urzędu Skarbowego. Masz na to 14 dni od dokonania czynności. Wystarczy wypełnienie deklaracji PCC-3.
Inne prywatne pożyczki podlegają opodatkowaniu w wysokości 0,5%. Należy pamiętać, że do I grupy podatkowej nie należą teściowie, zięciowie, synowe, oraz znajomi i przyjaciele, z którymi nie łączą nas więzy krwi, dlatego mimo często bliskich relacji, podatek będzie trzeba zapłacić. Dlaczego warto o tym pamiętać? W razie kontroli urząd zażąda opłacenia zaległego podatku, ale nie w wartości 0,5% pożyczki, a 20%.