Jeżówka purpurowa to bylina, która należy do rodziny astrowatych. Charakteryzuje się nierozgałęzionymi pędami zakończonymi kwiatami i osiąga nawet do 100 cm wysokości. Czy jest trudna w pielęgnacji? Jakie stanowisko powinna mieć jeżówka? Kiedy ją sadzić, aby cieszyć się okazałymi kwiatami?
Jeżówka purpurowa to najczęściej uprawiana odmiana tej rośliny. Jeżówka występuje w wielu wersjach kolorystycznych, od fioletu i różu po żółte i czerwone kwiaty. Mają szyszkowaty i pełen pręcików środek, który przypomina kolce jeża, stąd wzięła się ich nazwa. Kwiaty mogą osiągać nawet do 10 cm średnicy i kwitną od czerwca do września. Roślinę sadzimy z nasion lub sadzonek. Nasiona wysiewamy od marca do końca kwietnia w donicach, a po 8 tygodniach, kiedy osiągnie wysokość około 15 cm możemy przesadzić ją do rabat. Jeśli sadzimy jeżówki z sadzonek, do gruntu możemy przenieść je od maja do września.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Jeżówka najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na stanowisku ciepłym i osłoniętym od wiatru. Pamiętajmy, że jeśli posadzimy ją w cieniu lub półcieniu nie wykształci kwiatów, którymi w odpowiednich warunkach możemy cieszyć się od lata aż do października. Podłoże powinno być żyzne, próchnicze i przepuszczalne. Świetnymi sąsiadami dla jeżówki są krwawnica, floks, tojad i ostróżka. Wymaga regularnego podlewania i stale wilgotnego podłoża, lecz gleba nie powinna być mokra, gdyż jeżówka może zacząć gnić. W okresie jesiennym po przekwitnieniu wymaga przycinania, aby mogła swobodnie rozwinąć się na kolejny sezon.