Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Umowa pożyczki w rodzinie regulowana przez kodeks cywilny to z pewnością najkorzystniejszych rodzajów pożyczki, jaki możemy zawrzeć ze względu na co do zasady brak odsetek. Zobowiązuje nas ona do zwrócenia wyłącznie takiej samej ilości pieniędzy, jaką pożyczkodawca zobowiązał się na nas przenieść. Umowa nie musi być potwierdzona przez notariusza, aby miała obowiązującą moc prawną. Podczas jej sporządzania, musimy jednak pamiętać o kilku kwestiach.
Co powinna zawierać umowa pożyczki w rodzinie?
Sporządzając taki dokument, powinna obowiązkowo widnieć na nim informacja, że jest to pożyczka rodzinna. Ponadto musimy zawrzeć w nim:
- datę i miejsce zawarcia umowy,
- dane pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy oraz informacja o ich stopnie pokrewieństwa,
- przedmiot umowy tzn. kwota pożyczki,
- dane i numer konta bankowego, na które mają zostać przelane pieniądze w określonej wysokości,
- termin zwrotu środków,
- podpisy obu stron.
Umowa pożyczki w rodzinie bez podatku? Pamiętaj o tych formalnościach
Formalności związane z kwestią pożyczki w rodzinie regulowane są przez art. 720–724 kodeksu cywilnego. Co do zasady, od każdej pożyczki musi być zapłacony PCC, czyli podatek od czynności cywilnoprawnych. Wynosi on 2 proc. od kwoty pożyczki. Jeśli jednak pożyczka pochodzi od najbliższej rodziny tzn. małżonka, zstępnego (dzieci, wnuków, prawnuków), wstępnego (rodziców, dziadków, pradziadków), pasierba, rodzeństwa, ojczyma, macochy lub teściów, to obowiązuje zasada kwoty wolnej od podatku. W praktyce oznacza to, że pożyczki nieprzekraczającej 9637 zł od jednej osoby w ciągu pięciu lat, nie musimy zgłaszać oraz odprowadzać od niej podatku. Jednak w tytule przelewu na konto pożyczkobiorcy obowiązkowo musi znaleźć się zapis, że jest to pożyczka rodzinna.
Przekroczenie progu nie zawsze będzie oznaczało konieczność zapłacenia podatku
W sytuacji, gdy kwota pożyczki przekracza wyżej wspomniane 9637 zł, jest sposób na to, aby uniknąć zapłacenia podatku. Należy w ciągu 14 dni od daty dokonania przelewu pożyczki, wypełnić do urzędu skarbowego właściwego dla swojego miejsca zamieszkania deklarację PCC-3 oraz przedstawić dokument potwierdzający przelew środków na rachunek bankowy. Zasada ta nie obowiązuje w przypadku pożyczek pomiędzy teściami, zięciem i synową. Niedopełnienie tych formalności lub przyjęcie pożyczki w gotówce może skutkować nałożeniem kary w wysokości podatku podwyższonego do poziomu 20 proc. sumy pożyczki.
