Mam wśród znajomych parę autorów świeżo wydanych książek. Zarówno Beata jak i Łukasz dzielą się - co zupełnie zrozumiałe - poprzez Facebooka recenzjami swoich książek. W gazetach, tygodnikach, ale też na blogach. Może nawet: głównie na blogach - bo to one przejęły pałeczkę, którą kto inny upuścił. I śledzą na bieżąco, recenzują z pasją, tropią rzeczy ciekawe, czasem kompletnie pomijane przez tzw. mainstream. Blogi książkowe rosną w siłę, a ja idąc śladem wrzucanych przez znajomych linków trafiłam w kilka ciekawych miejsc, które na pewno będę od tej pory obserwować uważnie, jak choćby Miasto książek , Książki są niebezpieczne , czy Krytycznym okiem . Bo co to jest, kurcze blade, że ja ich w ogóle nie znałam!? Strzeliwszy sobie samej z liścia (i FOCHA!) i postanowiwszy solennie nawrócić się na dobrą drogę, tymczasem napiszę o tych kilku blogaskach książkowych, które (w miarę) regularnie czytuję. Bo, OCH!, naprawdę warto!
Niezmiernie cenię sobie bezpretensjonalność i prostotę przekazu - a ten blog, jest taki, jak i jego tytuł. Aga, która książki czyta i recenzuje, pisze konkretnie, jasno, bez przymusu i silenia się na nie wiadomo co. To taki osobisty dziennik lektur osoby, która ma szerokie horyzonty, śledzi polski rynek wydawniczy, lubi porządne powieści obyczajowe i ambitne reportaże, ale nie obrazi się na coś o zombiakach. Lubię!
www.lupuslibri.pl
To moje tajne źródło wiedzy o ładnych, mądrych i ciekawych książkach dla dzieci - dla rodzica rzecz bezcenna. Poza tym podzielam kierującą autorami bloga, Weroniką i Grzegorzem, pasję tropienia rzeczy ładnych, pięknie wydanych, edytorskich cacuszek. Wciąż ich za mało na naszym rynku i wcale nie tak łatwo trafić na nie. Dlatego cieszę się, że ten książkowy wilk (choć w myślach nazywam ich raczej Psem na książki) tropi z nosem przy ziemi i daje mi znać, gdy tylko coś fajnego pojawi się na rynku. Bo sama na pewno bym przeoczyła.
Blogasek młody, ale prężny, a nazwa - przepiękna. Prowadzony przez rysowniczkę komiksów Olgę Wróbel (o niej i jej cudownym, ukochanym blogu Odmiany Masochizmu na pewno kiedyś jeszcze napiszę) i Jakuba Zgierskiego blog ma dwie cechy, które ogromnie mi się podobają. Po pierwsze powściągliwość formy ("Książki, które czytamy - ujęte w niewielu słowach i brzydkim zdjęciu." ) po drugie cudowny, rozbuchany, eklektyzm treści. Bo są tu zarówno wydawnicze świeżynki, jak i rzeczy wygrzebane w antykwariacie, kryminały i eseje, komiksy i powieści dla panien. A wszystkie opisane tak celnie, smacznie i zachęcająco, że WSZYSTKIE chcę czytać.
kurzojady.blogspot.com
Ten szlachetny blog jest poniekąd z nami spokrewniony - prowadzi go bowiem 13-letni syn Ani Oki, Aleksy. I wierzcie mi - chłopak naprawdę potrafi wpędzić w kompleksy, bo on NAPRAWDĘ dużo czyta. A ja lubię od czasu do czasu sprawdzić CO - zapisując w pamięci rzeczy, na które już za chwileczkę będą gotowe moje córki (właśnie czytam im "Tajemniczy ogród" i jest to frajda nad frajdami). A czesem wzruszam się jak przy notce o nowym i starym egzemplarzu "Dzieci z Bullerbyn" - bo ten nowy kupił ostatnio mój tata kupił i czyta swoim wnuczkom, kiedy nocują u dziadków, a ten stary rozpadł mi się gdzieś i zgubił kiedyś. A tutaj jakbym go na nowo znalazła.
Wracam do mojej lektury. I czekam na Wasze blogo-książkowe wskazówki: co czytać, by wiedzieć, co czytać?
Kukułeczka kuka
