Moje pierwsze, magiczne zetknięcie z niesamowitym światem kosmetyków miało miejsce gdzieś nad pięknym polskim morze w słoneczne wakacje. No dobrze, z poprzedniego zdania zgadza się tylko informacja o zetknięciu, bo nad polskim morzem jak zwykle było zimno w cholerę. W każdym razie moja ówczesna sympatia zaszokowała mnie metodą pozbywania się włosia z nóg za pomocą magicznej pianki. Ot, wystarczy posmarować i włoski same wypadają. O tę magię niestety otarłem się własną łydką i wówczas doświadczyłem jej osobiście, gdy w połowie drogi między stopą a kolanem, w centralnym punkcie piszczeli, pojawił się wygolony, nagi plac i tkwił tam całe wakacje, budząc śmiech kolegów. Wówczas uwierzyłem, że kosmetyki zmieniają życie.
Później żyłem nastoletnim życiem, a kosmetyki jeszcze wielokrotnie przecinały mi drogę. I zazwyczaj płatały figle. Jakże bolesny dla statusu duszy towarzystwa był ten nieudany żart, gdy w pewnej sytuacji - kontekstu nie pomnę - rzuciłem, że coś nie istnieje tak bardzo, jak balsam do kolan. A potem się okazało, że balsam do kolan istnieje.
W porządku, przy dużej dozie wyobraźni jestem w stanie uwierzyć, że jest coś takiego jak balsam do kolan. Ale jak można dysponować wiedzą na ten temat? Jak można wiedzieć, że istnieje? Zagotowało się we mnie. Drogie panie, po co Wam balsam do kolan? Rozumiem botoks, pokrzywy, algi i wosk, wszystko dla poprawy samopoczucia i usztywnienia uśmiechu w nieodwracalny grymas. Ale balsam do kolan? I niby co robi, nawilża stawy? Rozumiem balsam do łokci, mogą pierzchnąć od ciągłego opierania się na nich, ale kolana? Z drugiej strony, może nie powinienem wnikać w to, gdzie kto klęczy i jak długo.
Życie zaskakiwało mnie co i rusz. Usłyszałem o pomadce wybielającej optycznie zęby. Kremie ze śluzu ślimaka. Taki z ludzkiego łożyska też jest. Istnieje farba do włosów łonowych i krem wybielający do odbytu, który zresztą reklamowała Natalia Siwiec, niechcący, stockowym zdjęciem, gdy jeszcze nie była znaną dziewczyną z cyckami, lecz jedynie dziewczyną z cyckami. Jest też krem rozjaśniający pod pachy i następca mojego wakacyjnego nemezis - krem na opóźnienie odrastania włosków na nogach.
Branża kosmetyczna to w tej chwili powtórka z rynku witamin i suplementów diety. Kosmetyki placebo mają polepszyć samopoczucie pań pozornym efektem, który nigdy nie nastąpi. Zresztą o jakim samopoczuciu tu mówimy? Słynne "ubieram i maluję się dla siebie" to jedno z największych kłamstw ludzkości, obalane każdego dnia, gdy nieumalowana, odziana w dres dama okupuje sofę, wcina lody Grycana i ogląda "Orange is New Black ". My już dobrze wiemy, dla kogo te wszystkie zabiegi i fatałaszki.
Czy więc ten krem rozjaśniający pod pachy i rajstopy w sprayu (autentyk!) mają być przynętą dla faceta? Drogie panie, nie ma się co oszukiwać. Samiec nie zauważa zmiany fryzury, a co dopiero działania tak kosmicznych preparatów jak odżywka do brwi (tak, również istnieje!).
Bywają i kosmetyki, bez których świat równie dobrze mógłby przestać istnieć. Na przykład krem do rąk. Z tego mojego korzysta nawet załoga Foch.pl, dzięki czemu po klawiaturach wędrują jednakowo niespierzchnięte dłonie.
Dla kremu do dłoni warto żyć! Dla szamponu, mydła i pomadki ochronnej do ust, a nawet tych wszystkich mazideł do twarzy, które kobieta zmywa wieczorem, szokując rano cudzą, nieistniejącą twarzą, również. Ale do kroćset, niech istnieją granice, i niech granicami będzie logika. I nie przemawia przeze mnie wakacyjna trauma i goły plac na łydce.
No, może trochę.
***
Marcin Kosman
