Dziś sprawdziłam sondaże - Polska to w 90% kraj katolicki. 90% społeczeństwa deklaruje wiarę w Boga i obchodzi święta. 90% z nas w okresie Wielkiej Nocy i Bożego Narodzenia życzy sobie na wzajem "Wesołych Świąt" i wszystkiego dobrego. A jak jest na co dzień?
Czemu z wiary, która nakazuje szacunek, dobro, wzajemne wsparcie, pomoc i troskę zrobiliśmy takie gówno?
A no tak, że bez względu na to, czy jesteśmy wykształconymi urzędnikami, rekinami biznesu, elokwentnymi handlowcami, czy przeciętnym Kowalskim to każdy, bez wyjątku, z całą świadomością! powtarzam: każdy bez wyjątku na co dzień zachowuje się jak gburowaty, naburmuszony, niemiły, nieczuły, niekulturalny cham i chamka. Na co dzień wszyscy w koło się nie szanujemy. Bez względu na wiek, pochodzenie i wykształcenie - jeden dopitala drugiemu, jeden drugiemu źle życzy, jeden drugiego niszczy, jeden drugiemu rzuca kłody pod nogi, jeden drugiemu zazdrości, jeden drugiego utopiłby w łyżce wody!
Zastanawiam się od dawna dlaczego jest tak, że wyznajemy wiarę w Boga, cieszymy się jak dzieci z Bożego Narodzenia, ubieramy choinkę i ciągniemy młodych pod szopkę. Czemu z wiary, która nakazuje szacunek, dobro, wzajemne wsparcie, pomoc i troskę zrobiliśmy takie gówno?
Czemu gnębimy innych i wyżywamy się na nich?
Czemu klękamy przed ołtarzem, by za chwile urządzić domownikom piekło? Czemu zastraszamy swoich pracowników i współpracowników? Czemu nie wykonujemy swojej pracy z należytą starannością? Czemu gnębimy innych i wyżywamy się na nich?
Przykładów z życia we własnym wykonaniu, jak i innych mogłabym mnożyć i namnażać, tylko po co? Sami dobrze wiecie, jak to jest, gdy się chce coś załatwić w urzędzie, w kolejce do lekarza, w sklepie - gdy prosimy o zwrot lub reklamację, jak to jest w naszej firmie miedzy pracownikami, jak to jest w naszym domu między nami...
Zmieńcie się na lepsze i zmieniajcie na lepsze ludzi wokół was.
Dlaczego to wszystko piszę? Ostatnio bardzo dużo się mówi o depresji, cholerna choroba... Wiem, bo sama przechodzę. Do łóżka przykuła mnie sytuacja w pracy, a właściwie relacje międzyludzkie. I tu chciałabym powiedzieć wielkie STOP!
Przestańcie pisać o depresji, o tym co kto wam zrobił, jak was skrzywdził i zranił, przestańcie pisać jakie straszne są dni i otwórzcie oczy, zmieńcie się na lepsze i zmieniajcie na lepsze ludzi wokół was.
Bardzo proszę wszystkich i każdego z osobna: zacznijmy się traktować nawzajem jak ludzie.
Ja zaczęłam zmieniać świat od siebie, zamiast krzyczeć na dziecko mówię "kocham cię", a potem tłumaczę. Gdy idę ulicą patrzę się dookoła, a nie przed siebie i gdy coś mnie niepokoi po prostu pytam, czy coś się stało, gdy trzeba mówię "przepraszam", "dziękuję", gdy widzę dzieciaki dokuczające młodszym reaguję, gdy widzę sąsiadkę z zakupami oferuje pomoc, w ogóle gdy widzę sąsiadów uśmiecham się i życzę miłego dnia...
Czasami mały uśmiech, drobny gest, odrobina empatii potrafią zdziałać cuda. Bardzo proszę wszystkich i każdego z osobna: zacznijmy się traktować nawzajem jak ludzie. Zacznijmy sobie pomagać zamiast złorzeczyć. Nie brnijmy w otchłań nienawiści społecznej. Nie dajmy się porwać korporacyjnej mentalności zachodu. Nie traktujmy żywych istot jak promocji w markecie, dziś ten jutro tamten. Ludzie błagam zacznijcie być ludźmi z sercem i rozumiem, a nie istotami bez serca z "twardą dupą" przewalającymi się przez ten ziemski padół jak czołgi przez Ukrainę.
E.
