Urodziła się 30 marca 1948 roku w Oxford w stanie Missisipi , jako najmłodsza z trzech córek Johna i Elizabeth Sims. Ojca nigdy nie poznała, gdyż rodzice rozwiedli się krótko po jej narodzinach. Razem z matką przeprowadziła się do Pittsburgha, w stanie Pensylwania . Tam jej matka zaczęła poważnie chorować, więc Naomi szybko trafiła do rodziny zastępczej. Podczas nauki w szkole spotkało ją wiele przykrości ze strony rówieśników głównie z powodu swojego wzrostu. Była wysoka , jak na swój wiek, więc ciągle musiała znosić docinki i przezwiska. Wielokrotnie powtarzała, że trudne dzieciństwo zdeterminowało ją do walki, by stać się kimś .
Naomi Sims May 1970 Naomi Sims fot. blog.nj.com
Wyjechała do Nowego Jorku po tym, jak wygrała stypendium w Fashion Institute of Technology . Dodatkowo wieczorowo studiowała psychologię na nowojorskim uniwersytecie. Koleżanki i koledzy z uczelni sugerowali jej, by spróbowała sił w modelingu , a ponieważ potrzebowała pieniędzy na naukę, postanowiła posłuchać ich rad. Jednak w wyspecjalizowanych agencjach modelek wciąż widoczne były uprzedzenia rasowe. W kilku Naomi usłyszała, że ma zbyt ciemny odcień skóry . Zarówno w tamtych czasach, jak i później znacznie łatwiej było przełamywać bariery rasowe kobietom o odcieniu skóry "kawa z mlekiem" jak Lena Horne , Dorothy Dandridge , czy Vanessa Wiliams - pierwsza ciemnoskóra Miss Ameryki. Naomi natomiast od koloru skóry po odcień włosów była zdecydowanie zbyt ciemna na tamte czasy. Zamiast się poddać i dać ciche przyzwolenie na taką sytuację, zdecydowała się poszukać innej drogi. Dała sobie spokój z agencjami i poszła wprost do fotografów zajmujących się modą. Jeden z nich, Gosta Peterson - fotograf współpracujący z "The New York Times" zdecydował się zrobić jej zdjęcie na okładkę modowego suplementu do gazety zatytułowanego "Fashions of The Times " w sierpniu 1967 roku . Mimo tego niewątpliwego sukcesu, Sims wciąż miała trudności ze znalezieniem pracy jako modelka. O pomoc zwróciła się do Wilhelminy Cooper , która właśnie zakładała swoją własną agencję modelek. Naomi zaproponowała, by rozesłać kopie suplementu do "The New York Times" do agencji reklamowych z dołączonym numerem telefonu do Agencji Cooper. Gdyby Naomi dostała dzięki temu jakąś pracę, agencja zdobyłaby prowizje. Jak można się domyślić, propozycja została przyjęta, a agencja niemało na niej zarobiła, zaś sama Naomi Sims w przeciągu roku zaczęła zarabiać 1000 dolarów tygodniowo . Kluczowy przełom nastąpił, gdy została wytypowana do ogólnokrajowej telewizyjnej kampanii Billa Blassa (oprócz niej wystąpiła w tej samej reklamie jedna biała modelka i jedna Azjatka). Od tej pory stała się rozpoznawalna w całym kraju.
Pracowała jako modelka dla takich projektantów jak Halston , Teal Traina , Fernando Sanchez czy Giorgio di Sant'Angelo . Za każdym razem, gdy wychodziła na wybieg wzbudzała zachwyt wśród obserwującej pokaz publiczności. Była jedną z pierwszych czarnoskórych modelek, które osiągnęły taki sukces. Od późnych lat 60 do wczesnych 70 pojawiła się na okładkach najbardziej prestiżowych magazynów o modzie i kulturze popularnej, jak Life w 1969 roku . Obracała się w towarzystwie tak znanych ludzi jak Salvador Dali czy Andy Warhol .
Naomi Sims Vogue 1971 Naomi Sims fot. thefashionspot.com
Wejście Naomi do zdominowanego przez białych przemysłu modowego miało miejsce w drugiej połowie lat sześćdziesiątych. Był to czas, gdy wiele norm społecznych wciąż ewoluowało. W Stanach Zjednoczonych ruch "Black is beautiful " trwał w najlepsze, a Naomi Sims stała się jedną z jego bardziej rozpoznawalnych symboli . Była pierwszą czarnoskórą kobietą powszechnie zaakceptowaną jako piękność. Nie było wcześniej modelki o takim kolorze skóry tak bardzo eksponowanej publicznie, tak bardzo wychwalanej i cieszącej się zawodowym prestiżem. Pojawiała się na stronach Vogue'a i billboardach reklamujących papierosy Virginii Slims . Swoją popularnością zainspirowała inne czarnoskóre kobiety do tego, by były dumne z siebie, z tego kim są i jakie są. Otworzyła drzwi do kariery innym czarnoskórym modelkom takim jak Pat Cleveland , Alva Chinn czy Beverly Johnson w latach siedemdziesiątych. Później pojawiła się Iman , Tyra Banks , Naomi Campbell . Także dziś światowe wybiegi otwarte są dla ciemnoskórych piękności - Chanel Iman , Jourdan Dunn .
W 1972 roku o Naomi Sims upomniało się Hollywood . Modelka otrzymała propozycję zagrania w filmie akcji "Cleopatra Jones ", jednak po przeczytaniu skryptu zbulwersowana rasistowskim przedstawieniem czarnoskórych w filmie, odrzuciła propozycje. Tym samym udowodniła, że nie interesuje jej kariera za wszelką cenę. Rolę Cleopatry Jones zagrała Tamara Dobson . Naomi miała świadomość, że już wtedy postrzegano modelkę jako głupiutką istotkę pozbawioną zdolności myślenia. Podkreślała też, że wiele zleceń otrzymywała nie dlatego, że była piękną kobietą, modelką, ale dlatego, że była czarna, a zatrudnianie czarnoskórych modelek było wówczas zarówno poprawne politycznie, jak i trendy. O tym się mówiło. Sama zaczęła w pewnym momencie pracować mniej, ale przyjmować tylko te bardziej prestiżowe i finansowo satysfakcjonujące zlecenia. Podróżowała po całym świecie z prelekcjami na temat mody, piękna i zdrowia. W 1973 roku po sześciu latach kariery jako supermodelka zakończyła ten etap kariery okładką " Cosmopolitan ".
Naomi Sims photo by Steven Meisel early/mid-1990s Naomi Sims fot. thefashionspot.com
Zamiast osiąść na laurach, rozkręciła swój własny biznes . Stworzyła z sukcesem kolekcję peruk i kosmetyków do włosów dla ciemnoskórych kobiet. Wykorzystała doświadczenie z czasów, gdy jako modelka sama czesała się i malowała do pokazów, gdyż wielu stylistów w tamtych czasach nie chciało pracować z ciemnoskórymi modelkami. Udało jej się stworzyć przynoszące multimilionowe zyski modowe imperium. Napisała też 5 książek o modelingu i pięknie - między innymi "All About Health and Beauty for the Black Woman", "How to Be a Top Model" czy "All About Success for the Black Woman". Miała też własną kolumnę z poradami dla nastolatek w magazynie "Right On! " W latach 80 wypuściła na rynek "Naomi Sims Collection " w skład której wchodził zapach, salony piękności i kosmetyki. Jednak pod koniec dekady zdecydowanie zwolniła. W 1991 roku rozwiodła się z Michaelem Findlayem, z którym była od 1973 roku i z którym miała syna, Roberta.
Zmarła 1 sierpnia 2009 , na raka piersi. Choć były inne ciemnoskóre modelki w tamtych czasach - Dorothea Towles Church , która występowała na pokazach couture w latach 50 w Paryżu czy Donyale Luna w 1966 roku ogłoszona przez Vogue modelką roku - to Naomi jako pierwsza odniosła sukces w takiej skali, a niejedna z jej życiowych decyzji może także dziś inspirować każdą kobietę, niezależnie od koloru skóry. Udowodniła, że trudność może determinować do stania się kimś, że w życiu nie ma rzeczy niemożliwych niezależnie od aktualnych norm społecznych, że jeśli się czegoś bardzo chce, zawsze znajdzie się droga do osiągnięcia celu (jeśli nie przez drzwi, to oknem), a także że można zrobić zawrotną karierę pozostając wierną wyznawanym zasadom i nie za wszelką cenę.
W 1969 roku w jednym z wywiadów powiedziała "Nie ma nic bardziej smutnego niż stara, zrujnowana, bez grosza modelka, a takich, które pod koniec kariery nie mają nic, jest wiele ". Z pewnością Naomi Sims nie była jedną z nich.
