Opalenizna w dzisiejszych czasach traci na popularności . Swój boom osiągnęła w Ameryce w latach 90-tych, gdy wytworzył się wizerunek "idealnej" dziewczyny - ciemna skóra, szczupła sylwetka, jasne włosy i obfity biust. Przykładem może być Paris Hilton sprzed kilku lat, a wraz z nią tłumy nastolatek.
Nie tak dawno, bo około sto lat temu i dalej, opalona skóra była napiętnowaniem . Dystyngowane damy unikały słońca jak ognia, a brąz pozostawiały plebsowi i warstwie robotniczej, której mimowolnie, przy pracy na dworze, ciemniała skóra. Był to powód do wstydu i widoczna oznaka ubóstwa.
Obecnie opinie na temat tego zjawiska są podzielone . Jedni uważają, że brązowa skóra kojarzy się z majętnością, wycieczkami zagranicznymi i zadbaniem, a do tego optycznie wyszczupla ciało; drudzy sądzą, że opala się tylko subkultura dyskotekowych nastolatek i świadczy to o złym guście.
Opalenizna kontra bladość fot. AG
Według nas wszystko w umiarze jest dozwolone. Ciało o lekko brązowym odcieniu wygląda atrakcyjnie, jednak trzeba dbać o to, by środek do uzyskania takiej barwy był możliwie bezpieczny . Dlatego coraz popularniejsze jest używanie samoopalaczy i solariów natryskowych , a mniej z ich starszych wersji i korzystanie z naturalnego słońca. Ważne jest również zapobieganie wszelkim przebarwieniom za pomocą peelingów.
Skoro o umiejętności mówienia "dość" mowa, przywołajmy wizualnie skrajne przypadki przesady . Niech staną się one przestrogą. W galerii znajdziecie całe mnóstwo znanych osób, które pokochały bez wzajemności heban i śnieżną biel...
W galerii sławni z opalenizną i bez! Kto wygląda lepiej?
Anna Szulc
