Ryszarda Hanin urodziła się najprawdopodobniej 30 sierpnia 1919 roku we Lwowie jako Szarlota Hahn. Taką datę podawała przez całe swoje życie, jednak możliwe, iż jest ona nieprawdziwa. Zdaniem autorki monografii aktorki mogła być o dwa lata starsza. Początkowo chciała zostać pielęgniarką. Odebrała solidne wykształcenie, chodziła na lekcję śpiewu, tańca i jazdy na łyżwach. Już w gimnazjum brała udział w amatorskich przedstawieniach, a po maturze wyjechała na studia romanistyczne do Paryża. Gdy w 1939 wróciła na wakacje do rodzinnej miejscowości, zastała ją wojna.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Ryszarda Hanin zadebiutowała na scenie w 1944 roku. Wykładała na warszawskim PWST
5 marca 1940 roku wzięła ślub z poetą Leonem Pasternakiem, z którym wkrótce przeniosła się do ZSRR. Tam została współzałożycielką oraz aktorką teatru 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki. Na scenie zadebiutowała w 1944 roku rolą Anieli w "Ślubach Panieńskich", później występowała w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, a gdy zdała eksternistyczny egzamin aktorski, przeniosła się do Warszawy. Grała m.in. w Teatrze Polskim czy Teatrze Domu Wojska Polskiego. Od 1951 roku aż do śmierci była wykładowczynią na PWST w Warszawie, zdała też reżyserski egzamin eksternistyczny. Po rozstaniu z mężem związała się z aktorem Janem Matyjaszkiewiczem, który potem zostawił ją dla innej kobiety.
Ryszarda Hanin udowadniała, że nawet niewielkie role mogą mieć wielkie znaczenie
Oprócz wielu wybitnych ról teatralnych mogliśmy podziwiać ją także w kultowych filmach polskich, które przyniosły jej rozpoznawalność. Do najpopularniejszych należą m.in. "Noce i dnie", w których zagrała krzykliwą, żwawą i często pijaną kucharkę Żarnecką. Nie można także nie wspomnieć o dr Jadwidze Yandzie z "Seksmisji", czyli dorosłej córce głównego bohatera Maksa. Jako aktorka filmowa otrzymała wiele nagród, jednak to teatr był jej największą miłością. - Potem przyszło potwierdzenie, że to, co się robi na scenie, jest ludziom potrzebne — zdradziła w jednym z wywiadów.
Niewiele osób wiedziało, jak bardzo chorowała. Na scenie występowała aż do śmierci
31 grudnia 1993 roku wyjechała z otwockiego sanatorium na jeden dzień, by koniec roku świętować w gronie przyjaciół. Zmarła nagle następnego wieczora, 1 stycznia 1994 roku, tuż po powrocie. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Do końca życia, nawet gdy ciężko chorowała, występowała na deskach teatru.
