książki

Jak zagospodarować długie, jesienne wieczory? Najlepiej makijażem, a konkretnie czytaniem o makijażu. Oto kilka książek, które warto przejrzeć i jedna, której nie warto.

- Fajne rzeczy wykuwają się z buntu, przekory, niezgody. Wkurw jest do pewnego stopnia twórczy, choć utrudnia życie codzienne, ale w sumie wolę go od tej atmosfery wiecznego zadowolenia zachodnich społeczeństw.- mówi Zygmunt Miłoszewski. Rozmawiamy tuż po premierze jego najnowszej książki "Gniew" - ostatniej z serii o superprokuratorze Teodorze Szackim.

Jestem patologicznym czytaczem książek. Czytam, kiedy tylko mogę - w autobusach, pociągach, w kolejkach, oczywiście w domu. Dość długo opierałam się kupieniu czytnika książek elektronicznych, powtarzając frazes ?nie ma to jak zapach książki?. Och, w jakże wielkim byłam błędzie!

Nie jestem obiektywna, bo kocham Lenę Dunham miłością ślepą. Bez dystansu i wahania pokochałam też jej książkę "Not That Kind of Girl". To trochę tom wspomnień, trochę poradnik, trochę manifest feministyczny, trochę jeden wielki żart. I sto procent Leny. Jej niedojrzałego, wkurzającego i zmanierowanego głosu (pokolenia) chce się słuchać.

"Nikt nie pokocha cię za to kim jesteś, ale za to, co masz do zaoferowania" - pisze nasza Czytelniczka, przekonując, że czytać należy dla siebie, a nie po to, by pan Saramonowicz mógł uznać cię za atrakcyjną.

Gdzie ja się podziewałam, gdy rozdawali instynkt samozachowawczy? Zamiast rzucać się na bogatych i zamożnych jeszcze jako podlotek, dałam się wyrwać na piękne słowa: na Bursę, Leśmiana, na podarki z wierszami Wojaczka i na rozmowy o literaturze.

W maju 2013 roku świat obiegła wstrząsająca wiadomość o uwolnieniu trzech kobiet, więzionych przez Ariela Castro w jego domu w Cleveland. Jedna z ofiar, Michelle Knight, opisała co działo się za zamkniętymi drzwiami jej więzienia przez prawie jedenaście lat, które zapamiętała jako pasmo cierpienia i upokorzeń.

Po co nam książki postapokaliptyczne? Czy wiemy, gdzie się ukryć podczas ataku termojądrowego i dlaczego czasem lepiej jednak zakładać, że nasz kraj jest mniej istotny, niż chcielibyśmy? Bartek Biedrzycki, skromny pracownik IT i ojciec dwójki dzieci za dnia, autor książek nocą, opowiada o swojej debiutanckiej powieści "Kompleks 7215", wojsku, cywilach i o życiu w podziemiach warszawskiego metra po zagładzie.

Jak wygląda praca negocjatora pertraktującego z porywaczami? Zupełnie nie tak, jak w filmach. To często długie handlowe pertraktacje. Handlowe, bo jak twierdzi specjalista w tym temacie, mamy obecnie do czynienia z "przemysłem porwań dla okupu".

Nusia, Baśka, Zuza, Dorotka, Ela, Lotta, Ziuzia i ta przemądrzała mała w czerwonym bereciku - z okazji Dnia Postaci z Bajek, dziś na Fochu robimy miejsce dla nieletnich, ale jakże charakternych, dziewczęcych gwiazd.

Historia Kuby Rozpruwacza jest chyba znana każdemu miłośnikowi kryminałów, a już na pewno każdemu, kto interesuje się seryjnymi mordercami. Postać mordercy wciąż pozostaje nieodgadniona, a historycy zajmujący się tą sprawą cały czas toczą debaty na temat tego kim był. Kryminał pt. "Ulubione rzeczy" stawia nową, śmiałą tezę...

Zawodowo odpowiada na trudne pytania dzieci. Swoich oraz cudzych. Wojciech Mikołuszko, dziennikarz naukowy, autor książek popularno-naukowych poprowadzi w ten weekend warsztaty z eksperymentowania podczas Festiwalu Książki Dziecięcej Tere-Fere. Nam mówi o mutacjach mitochondrialnych drożdży, przyrodzie dalekiej i bliskiej, a także o tym, czy śmierć boli i czy mamy odwagę poznać odpowiedź na to pytanie.

Z Krzyśkiem Bieleckim nigdy nic nie wiadomo. Zatopieni w lekturze jedziecie tramwajem i nagle podchodzi obcy człowiek, daje wam telefon - a tam autor książki, którą trzymacie w ręku mówi: "Witaj w grze!".

"Michalina Wisłocka. Sztuka kochania gorszycielki" to pozycja, którą wybraliście w naszym fochowym klubie książki. Mną wstrząsnęła i zawładnęła. Tak to jest, gdy spotka się kogoś pięknego, niezwykłego, fascynującego. I nie szkodzi, że tylko za pośrednictwem słów - miłość nie zna żadnych przeszkód.

W domowej biblioteczce mam lekko ponad 30 książek kucharskich. To całkiem sporo jak na osobę, która twierdzi, że nie umie gotować. Niektóre z publikacji są mi obojętne, inne lubię po prostu czasem przejrzeć z dziećmi, żeby wiedziały, że gdzieś na świecie jest ktoś, kto umie takie potrawy przyrządzić. Są wreszcie książki zawierające takie przepisy, że aż mam ochotę wstać, pójść do kuchni i coś zepsuć.

Lipiec, taki przyjemny, wakacyjny miesiąc - z wrodzonej przekory proponujemy więc Wam do wyboru lektury ponoszące ciśnienie. Żebyście się na zanudzili na tych wakacjach. Ciekawe, na co zagłosujecie!

Poznajemy wiele książek dla dzieci (w dzieciństwie, gdy czytają nam je rodzice lub gdy sami mozolnie przebijamy się przez pierwsze lektury; potem czytamy naszym dzieciom), ale nie wszystkie robią na nas wrażenie. Są jednak takie, które zapisują się w pamięci i chcemy do nich wrócić. Żeby dzieciom poczytać. Przecież nie sobie. Nasz stały Czytelnik - Mężczyzna Inaczej - przyznaje się do swojej słabości.

O tym, że czasem odpowiedzią na pytanie o naturę Wszechświata może być formułka "nie garb się", o czarnych dziurach i kosmicznych spływach, rosnącej Islandii i o tym, czy można policzyć gwiazdy nad naszymi głowami opowiada fizyk, dziennikarz, autor książek naukowych dla młodzieży i ciekawych świata dorosłych, Tomasz Rożek.

Chciał śpiewać w operze, potem został lalkarzem, zrobił karierę jako ilustrator, a teraz debiutuje książeczką dla dzieci o ?Najmniejszym słoniu świata". Maciej Szymanowicz opowiada nam o grozie dziecięcych wyobrażeń, motoryce teatru lalek i tym, że Jezus do niego szeptał z tapczanu.

Wywiad z dyrektorem Biblioteki Narodowej to pozycja, którą pewnie wielu czytelników ominie - jak przystało na nudziarę przeczytałam te rozmowę już dwa razy. Dlaczego?

Celebrujemy wiele historycznych rocznic, ale tej akurat nie, jak zauważa Olga Wróbel. "Pierwsza wojna światowa trwała cztery lata. Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, że wasz partner zostaje powołany do wojska i możecie najwyżej pomachać mu na dworcu chusteczką, kiedy będzie jechał na front?" Warto pamiętać.

Co przeczytamy w tym miesiącu? Wiem - to pytanie spędza wam sen z powiek już od przeszło dwóch tygodni! Jak zwykle to, co w łaskawości swojej wybierzecie. Głosowanie - czas, start!

Dajcie dzieciom spokój - mówi do nas Astrid Lindgren z każdej strony swojej najbardziej znanej powieści. I to właśnie sprawia, że książka ta nie uległa przedawnieniu. Przeciwnie. W czasach, kiedy staramy się zorganizować dzieciom każdą minutę życia, szwedzka opowieść sprzed kilku dekad wydaje się aktualna jak nigdy wcześniej.

Nie obchodzi cię muzyka? Nie lubisz stylu w jakim grał Facet w Czerni? A może Johnny'ego Casha znasz na wylot? Tak czy inaczej, jeśli nie przeczytasz książki "Cash: autobiografia" ominie cię coś dobrego. To cudowna legenda o niezwykłym artyście, ale też historia o tym, jak widzieć dobro nawet w najgorszych czynach i najpodlejszych ludziach.

Wiosna i lato to najlepsze momenty na tematykę przyrodniczą. Dzieci mają wakacje, podróżujemy, piknikujemy, przenosimy się z basenów do jezior, nad morze, na brzeg rzeki. Możemy obserwować a przy okazji czytać o tym co obok nas rośnie, lata, co nas właśnie pogryzło.

Czy wszystko już trzeba reklamować seksem? Nawet książki? Czy biblioteka musi być reklamowana seksowną bibliotekarką? Nasza Czytelniczka zastanawia się, czy warto z jednym stereotypem walczyć za pomocą innego.

Sprzedała cztery miliony książek. Więcej niż Masłowska, Pilch i Witkowski razem wzięci. "Nigdy w życiu!", kładziecie się Rejtanem, gdy koleżanka radzi wam sięgnąć po najnowszy tom opowiadań Katarzyny Grocholi, "Zagubione niebo"? Wierzcie nam, choćby niechętnie i z rezerwą, z siłą najpopularniejszej polskiej pisarki należy się liczyć. Oto dowody.

Czy czytelnikowi przystoi śmiać się z cierpień bohatera, czy prawdziwemu mężczyźnie przystoi być emocjonalnie niestabilnym i czy warto napisać powieść, by zemścić się na krytykach filmowych? Odpowiedzi udziela australijski pisarz i filmowiec Mark Lamprell.

Już prawie połowa miesiąca, więc pora wrócić wreszcie z (mentalnej) majówki i wziąć się za poważne, odpowiedzialne zadania. Na przykład wybrać nam jakąś fajną książkę, którą wspólnie przeczytamy i omówimy.

To pewnie jeden z objawów starzenia się (tfu! dojrzewania!), ale nostalgia towarzyszy nam ostatnio często - wraca echem w tekstach, rozmowach, lekturach, coraz najtrętniej powtarzanych "a pamiętasz?". Jeszcze chwila i będziemy mówić: "a za naszych czasów..." Bo za naszych czasów było lepiej, prawda? A na pewno inaczej.