Listy do redakcji

- Mam znajomych w moim wieku, którzy już się rozwiedli i nie mają jeszcze dzieci. I szczerze powiedziawszy, nie czuję bym była od nich gorsza przez brak ślubu. Co więcej, nie czuję się od nich lepsza tylko dlatego, że mam już dziecko - pisze w liście nadesłanym do redakcji nasza czytelniczka Julita.

Wesele mieliśmy pół roku temu i ogólnie byłam z niego bardzo dumna. Bawiliśmy się świetnie, niestety momentami atmosferę psuła moja rodzinka. Głównie mama, tata i wujek Andrzej z ciocią Agatą - siostrą mojego ojca. Już przed ślubem zresztą zachowywali się podobnie. Moja rodzina ubzdurała sobie, że sprowadzimy na świat co najmniej trójkę dzieci. Co wkurza mnie podwójnie, ponieważ doskonale wiedzą, jakie poglądy mam na ten temat ja i mój dopiero co poślubiony mąż - pisze w liście nadesłanym do naszej redakcji 30-letnia Tamara.

Odkąd pamiętam, nie pociągały mnie huczne zabawy na trzysta osób, biała, koronkowa suknia, welon, i spotkania z ciotkami z zagranicy, których nawet nie kojarzę. Nie mówiąc już w ogóle o rzucaniu bukietem, oczepinach, wodzireju weselnym i tych wszystkich zabawach, które po prostu wywołują u mnie odruch wymiotny. Wesela nie są imprezami w moim klimacie, nigdy nie były i nie będą. Całe szczęście mój narzeczony podziela to zdanie. Czego niestety nie mogę powiedzieć o mamie i tacie - pisze Nina w liście nadesłanym do naszej redakcji.

Postanowiłam napisać, ponieważ obecna sytuacja coraz bardziej mnie dobija. Nie sądziłam, że poszukiwanie wspólnego mieszkania do wynajęcia z chłopakiem graniczy z cudem, a jednak przekonałam się o tym osobiście. Tzn. owszem - dość często słuchałam opowieści znajomych o tym, jak to trafiają na 19-metrowe klitki za ponad trzy tysiące miesięcznie, ale nie spodziewałam się, że jest to aż tak powszechne - pisze w liście do naszej redakcji Milena z Warszawy.

- Gdy poznałam mojego męża, miałam 29 lat, a on 44. Nasz związek ze względu na różnicę wieku od początku wzbudzał ogromne zainteresowanie. Nigdy wcześniej w żadnej sprawie nie usłyszałam tylu tak zwanych "dobrych porad"- zdradza w nadesłanym do redakcji nasza czytelniczka.

Odmówienie przybycia na wesele nigdy nie jest łatwym zadaniem. Z jednej strony nie chcemy urazić państwa młodych, którzy zaproszeniem dają nam do zrozumienia, że jesteśmy ważnymi osobami w ich życiu, z drugiej - mamy swoje powody do opuszczenia imprezy. Jak więc odmówić by nie poczuli się urażeni?

"Okres pandemii wpłynął na każdego z nas. Wszyscy mamy prawo do tego, by chronić siebie i innych tak jak nam sumienie podpowiada. Póki co szczepienia nie są obowiązkowe, a historia, która wydarzyła się w klasie mojej córki, nie tylko nam się nie spodobała."

- W tym roku zapewne znów spędzę święta bez rodziny. Powodem jest oczywiście pandemia. Co ciekawe, wcale mnie to nie smuci - pisze w nadesłanym do redakcji liście nasza czytelniczka.

- Uważam, że od wczoraj w tym kraju strach zachodzić w ciążę. Teraz to ogromne ryzyko. Moje koleżanki zastanawiają się między innymi nad tym, czy będą mogły czuć się bezpieczne, jeśli zrobią aborcję za granicą - pisze nasza czytelniczka.

22 października Trybunał Konstytucyjny przyjrzy się ustawie o planowaniu rodziny z 1993 roku. Sędziowie skupią się zwłaszcza na zapisie mówiącym, że aborcja w naszym kraju jest legalna w przypadkach, gdy przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby, która zagraża jego życiu. Kobiety już protestują, bojąc się wprowadzenia zakazu aborcji. Prezentujemy list naszej czytelniczki.

- Dwa lata temu przestałam pić alkohol. To jedna z najlepszych decyzji w moim życiu. Otoczenie jednak chyba tak nie uważa. Prawie na każdym spotkaniu towarzyskim lub rodzinnym muszę się z tego tłumaczyć. Tak jakbym robiła coś złego - pisze nasza czytelniczka Maja.

- "Kiedy będzie dzidziuś?". Przyznam, że jako kobieta w długoletnim związku spotykam się z tego typu pytaniami od lat. Sytuacja znacznie się pogorszyła od momentu, kiedy zostałam mężatką - zdradza nasza czytelniczka, Basia.

W mailu od zarządu przeczytamy pewnie, jak to nasz "urok", "subtelność" lub "kobieca intuicja" wzbogacają zespół. Że nasza kobiecość "łagodzi obyczaje" i tworzy "dobrą atmosferę" w pracy - pisze nasza Czytelniczka.

- Nie chcę wychodzić nigdzie w Sylwestra. To impreza jak każda inna - pisze pani Julita, dodając, że ma dość narzuconej przez innych presji, obowiązku zabawy poza domem.

Kiedyś błoto i tłumy, dzisiaj szpile i wieczne konflikty. Nasza czytelniczka widzi w rodzinnym obchodzeniu Wszystkich Świętych wiele wad i niewiele zalet.

To miał być artykuł o kobiecej drodze do orgazmu. Od pierwszego razu do pierwszego udanego stosunku zakończonego szczytowaniem. Ale nie będzie. Kobiety nie chcą o tym rozmawiać. To dla nas wciąż temat tabu.

Nasze teksty miewają moc sprawczą, którą najlepiej odczuwają ich bohaterowie. Nie ma co fałszywie udawać, że nie dajemy możliwości pokazania się, że nie przyspieszamy wydarzeń, nie popychamy do przodu ludzi, którzy robią coś ciekawego. Mechanizm jest prosty: tekst na Gazeta.pl, zaproszenie do telewizji i... ocean możliwości, z których można skorzystać lub świadomie za nie podziękować. Jak Ania - Mama na siłowni.

Po publikacji apelu weterynarza o tym, żeby nie zostawiać zwierząt w gabinecie podczas "zastrzyku łaski", dostaliśmy wiele listów. Ten od pana Mieczysława jest wzruszający, bo pokazuje, jak silna może być więź między człowiekiem i jego pupilem.

Żeby dobrze pracować, mieć wizję i pomysły, trzeba codziennie spać min. 6 godzin, a nie zasuwać do 2 w nocy, a o 4 budzić się w panice, że znów nie starczy do końca miesiąca - pisze nasz Czytelnik.

Nasza czytelniczka uważa, że karmienie zwierząt w mieście, na dodatek w środku lata, to kompletna głupota. Tym bardziej że - jak twierdzi - ludzie, a zwłaszcza dzieci, wychodzą na tym najgorzej.