sąsiedzi

Zdarza się, że lokatorzy zostawiają na klatkach schodowych dosłownie wszystko. Możemy nawet spotkać się z opinią, że niektórzy przestrzeń wspólną traktują jak prywatną piwnicę. - Ludzie nadal zastawiają przejścia wózkami rowerami czy hulajnogami i nie widzą w tym problemu - zauważa mężczyzna zajmujący się transportem.

Wiele osób ma problem z głośnymi dziećmi w bloku i nie wie, jak sobie z nim poradzić. Czy warto zwracać sąsiadom uwagę? Czy tego typu "interwencja" jest wtrącaniem się i oceną metod rodzicielskich osób, których często nawet nie znamy? Czy może trzeba w takim wypadku wezwać odpowiednie służby?

Częste imprezy, krzyki dzieci, szczekające godzinami psy. Głośni sąsiedzi to problem wielu mieszkańców bloków. Nie dziwi więc fakt, że dyskusje na ten temat są zazwyczaj bardzo zagorzałe.

Od jakiegoś czasu sporo mówi się na temat pomysłu zakazu palenia na balkonach. Za takimi zmianami jest między innymi warszawska radna Renata Niewitecka. - Sama mieszkałam kiedyś obok sąsiada, który palił na balkonie. Musiałam latem zamykać okna, ale i tak dym dostawał się do wnętrza mojego mieszkania - wyznała w jednym z wywiadów.

Dobry sąsiad pożyczy ci cukier i podleje kwiatki, ale czy masz sąsiada, który stanie w twojej obronie, gdy dzieje ci się krzywda?

Jeden dom, kilkudziesięciu ludzi, setki anegdot - brzmi, jak wymarzony temat na książkę. Do momentu, w którym nie spróbujesz samemu zostać kronikarzem.

Co robić podczas orgazmu? Mruczeć, jęczeć czy krzyczeć? Jak żywa ekspresja lub jej brak wpływa na jakość naszego seksu i co na to wszystko sąsiedzi, kiedy odgłosy z sypialnie przekraczają przepisowe 75 decybeli?

- Raz do roku spotykam się z członkami mojej wspólnoty mieszkaniowej - pisze nasza czytelniczka. - I traktuję te posiedzenia jak pomieszanie kabaretu z filmem obyczajowym. Raz na rok wystarczy. Gdybyśmy mieli spotykać się częściej, polałaby się krew.

Historia dość zwyczajna, choć niezbyt przyjemna, ale tak znakomicie opisana, że Redakcja chichrała się nieprzystojnie w trakcie lektury, co i Wam poleca. Porady, o które apeluje autorka niniejszego dramatu również mile widziane!

Nasza Czytelniczka opowiada historię ludzkiej niekompetencji na przykładzie "drobnej tragedii". Pozostaje chyba zalać się (w trupa), bo raczej nie nauczymy ludzi, jak mają pracować, jeśli mają swoją pracę w, eee, nosie?

Na początku lat 80. XX wieku, czyli przed dinozaurami, wprowadziliśmy się z rodzicami na warszawski Ursynów. Nic nie pamiętam z tej przeprowadzki, ale podobno przebiegłam się po 68 m kw. mieszkania i rozpłakałam, przerażona, że się tam kiedyś zgubię. Na szczęście rodzice ogarnęli jakoś moją dziecięcą traumę i mogliśmy w spokoju zamieszkać na osiedlu pełnym rozkopów, drących się dzieci i dorosłych, którzy od czasu do czasu urządzali huczne imieniny.

Domek z ogrodem, ptaszki ćwierkające na gałązkach wypielęgnowanych drzewek owocowych, sielsko-anielsko... Niestety sąsiedzi potrafią zatruć marzenia o ciszy i spokoju.

Nie ma dnia, by nie obiła nam się o uszy jakaś plotka o znajomej, sąsiadce, koleżance z pracy... Czasami do naszych uszu docierają też rewelacyjne historie o nas samych. A kiedy żyje się w małym mieście - wszyscy wiedzą o nas wszystko. Napisała o tym do nas nasza Czytelniczka.

Jak zniszczyć sąsiadowi rośliny? Jak donieść na sąsiada do Urzędu Skarbowego? Jak uprzykrzyć sąsiadowi życie muzyką? Jak zabić sąsiada! To już wiem. Internet roi się od sprawdzonych rad i instruktażowych filmików. Nie mogę jednak znaleźć sposobu na sąsiadów, którzy kochają koty. Za bardzo.

Dzień dobry. Nazywam się Adaś Miauczyński i jestem inteligenckim frustratem. Moi sąsiedzi doprowadzają mnie do szału lub łez. A to wszystko (jak zwykle!) przez moją matkę...

Podobno sąsiedzi to prawdziwy skarb. A co jeśli nie? Jeśli tak bardzo, bardzo NIE?!