lenistwo

Wszyscy uwielbiamy leniwe niedziele w wygodnych dresach z przekąskami i ulubionym filmem. Czy jesteś osobą, która ma tendencję do pędzania czasu właśnie w taki sposób co drugi dzień czy raczej sporadycznie? Być może zaliczasz się do grona najleniwszych znaków zodiaku.

Wiesz, że masz pracę do wykonania, ale wolisz się zrelaksować i leniuchować, unikając sprawunków i list rzeczy do zrobienia. Od czasu do czasu te wolno rozpoczynające się dni są normalne, ale dla niektórych osób to bardziej sposób na życie. O jakie znaki zodiaku chodzi?

W dobie kultu produktywności nie mają lekko. Nie znoszą ciężkiej pracy i wszystko zostawiają na ostatnią chwilę. Kochają za to nic nie robić i trwonić cenny czas. Jeśli już się za coś wezmą, to często idzie im opornie i powoli. Te znaki zodiaku bywają naprawdę leniwe.

Od niezwykle pracowitych do tych, którzy całe dnie wolą spędzać na kanapie. Każdy znak zodiaku jest inny, a wszystko jest zapisane w gwiazdach. Niektóre z nich żyją pracą i uwielbiają w pełni poświęcać się swoim obowiązkom. Pozostałe robią to z przymusu, bo najchętniej by tego nie robili. Oto lista od najbardziej pracowitego do najbardziej leniwego znaku zodiaku.

Uwielbiasz leniuchować? Być może masz to we krwi. Dla niektórych znaków zodiaku odpoczywanie to sposób na życie. Sprawdź, czy masz w sobie cechy rasowego leniucha.

Koreańczycy biją rekordy w robieniu niczego. W corocznym konkursie startują mistrzowie leniuchowania.

Starość. Tu wcale nie chodzi o zmarszczki czy fizyczną niemoc. Starość to stan umysłu, to przejście w tryb wygodnictwa, to rezygnacja z przygody na rzecz tego, co sprawdzone i przewidywalne. Analizując swoje podejście do życia, zastanawiam się - starzeję się czy jestem tylko leniwa?

Świat zwariował, wszyscy za czymś gonią, nie ma chwili wytchnienia? Często słyszymy takie teksty. A co, jeśli ktoś lubi gonić, a nie umie odpocząć?

W ostatni weekend nie robiłam NIC. Słownie NIC. W sobotę pomógł mi w tym kac. A w niedzielę pomogłam sobie sama.

Zaczyna się niewinne. Nie chce mi się, zrobię potem. Jutro. Może w przyszłym tygodniu. Albo wcale nie zrobię, bo to chyba nie jest aż takie ważne. A potem niechcenie wszechogarnia. I jak tu żyć?

Są takie dni, że "choćby przyszło tysiąc atletów i każdy zjadłby tysiąc kotletów ", to i tak nie zaciągną nas do roboty. Na szczęście wśród dwudziestu sześciu dni urlopu są cztery klejnoty koronne. Cztery dni urlopu na żądanie, specjalnie stworzone na takie okazje. Kolokwialnie zwane są "kacowym", ale oprócz tego oczywistego powodu: są też inne, równie ważne przyczyny nieprzyjścia do pracy.

"Szanuj pracę" - tę radę usłyszałam na początku swojej urzędowej drogi (przecież nie napiszę, że kariery) od zaprawionego w biurokratycznych bojach kolegi. "Szanuj pracę" padło, gdy wyskoczyłam z propozycją szybkiego rozwiązania problemu. Okazało się, że swoim podejściem i postępowaniem niebezpiecznie zawyżam wypracowane przez lata standardy. Problem musi dojrzeć, sprawę trzeba przetrawić a pismo musi nabrać urzędowej mocy (czyli poleżeć i skruszeć jak dziczyzna).

Być może kiedyś moja metoda okaże się tą złą. Być może pożałuję. Nie wykluczam. Już dawno przestałam o czymkolwiek i kimkolwiek myśleć, że na pewno i że tu już się na bank nie mylę (im więcej takiego myślenia, tym większe potem zdziwko przy oczywistej porażce, nieprawdaż).