polityka

Umiłowani w FOCHU czytelniczki i czytelnicy. W słusznej walce o parytety oraz równość płci, jako piszący w tym serwisie uzurpuję sobie prawo do posiadania cyklu i to regularnego. Chcę odczuwać ból twórczy, wnerwiać otoczenie - czyli Was i odczuwać napięcie w oczekiwaniu, jak przyjmiecie moje cotygodniowe wygłupy. Wiedzcie jednak, że jeśli dostaniecie migreny lub niestrawności, a zakomunikujecie mi to w komentarzach, bez chwili wahania zafunduję sobie klimakterium.

Jest duże miasto, w tym mieście dzielnica, a w dzielnicy raz w tygodniu targ połączony z piknikiem. Nie wszystkim się to podoba. Podobno impreza nie licuje z powagą, monumentami i planami. Czy jest lepszy pomnik ogólnoludzkiej upierdliwości? Czy zawsze musimy mieć kłopot z tym, czym jest współczesny patriotyzm?

Planujemy spędzić ze sobą życie i chcielibyśmy na przykład po sobie dziedziczyć, bo od lat jesteśmy dla siebie najbliższą rodziną. Chcemy mieć prawo wyboru między ślubem a związkiem partnerskim. I to jest problem. Dla innych oczywiście.

Pani Pawłowicz, która - jak wiemy - ma patent na wszystko, postanowiła wychować niedoszłego prezydenta Pawła Kukiza. Wenerymarz nie wytrzymał. I napisał aż dwie pieśni.

Pora podsumować wybory, a przy okazji zadać kłam zarzutom o stronniczości mediów. Może inne są stronnicze, ale nie Foch, a już na pewno stronniczy nie jest Wenerymarz.

Wenerymarz pisze: "tak mnie jakoś naszło po niedzielnej debacie, kiedy to słuchałem jak będzie pięknie i jak on ten makaron na uszy nawija, nawija, nawija." A że dziś też jest "po debacie" - a temat wciąż aktualny - zaśpiewajmy!

"Czy jest na sali jakiś socjolog, antropolog, czy politolog, który to wyjaśni?" - Czytelniczka pyta o ogólny poziom kandydatów na prezydenta.

"Nigdy wcześniej nie zaobserwowałam wśród moich równolatków tak dużego i emocjonalnego zaangażowania w wybory" - pisze nasza Czytelniczka. Tyle, że ma to też swoją złą stronę.

Wzburzony głos Czytelniczki, która przeciera ze zdumienia oczęta - jak to jest możliwe, że kandydat, którego start w wyborach prezydenckich był według niej jawną kpiną - zyskał tak duże poparcie?

Politycy najczęściej budzą w nas niesmak, a w dawkach przedwyborczych są już zupełnie niestrawni, ale po redakcyjnej burzy mózgów wiemy już, czym pachną i smakują poszczególni kandydaci na prezydenta! A przynajmniej - tak nam się wydaje.

Powrót do przeszłości może być ciekawym doznaniem. Zwłaszcza, kiedy widzisz jak zmieniły się twoje poglądy na pewne sprawy i wyobrażenia o tym, jak będzie wyglądać to dorosłe życie.

Piszę "zrobił" lecz na usta ciśnie mi się niecenzuralne słowo zaczynające się na literę "o". Wiem, że polityka to dno muliste i grząskie. I że nie należy się polityką denerwować, bo szkoda cery i żołądka, ale czasem ciśnienie się podnosi, pomimo dwóch litrów melisy.

Zaraz cisza wyborcza, ale zanim ona - uda nam się jeszcze wcisnąć list od Czytelniczki, która ma focha na politykę, wybory i morale naszych posłów. Nie komentujemy, bo cóż tu dodać.

"Mój poziom cierpliwości i wiary w to, ze tu może być lepiej osiągnął punkt krytyczny i pękła mi żyłka" - pisze nasza Czytelniczka. I punktuje ostro, za co nie poważa naszego pięknego kraju.

A gdyby tak złota rybka mogła spełnić trzy życzenia - może warto by ją poprosić, by szereg zdarzeń, które przyszło nam ostatnio obserwować okazał się okrutnym żartem Internetów? Chyba tego życzyłaby sobie nasza Czytelniczka...

Kiedy czytam ostatnie prasowe doniesienia, to mam wrażenie, że żyjemy w scenariuszu sensacyjnej fabuły. A ponieważ lubię sobie pofantazjować to stworzyłam listę znanych filmów, które mogłyby opowiadać o polskich urzędniczych realiach.

Media żyją od kilku dni tym samym - taśmami i mundialem. Nasz Czytelnik ma dość i postanowił to wykrzyczeć na łamach Focha. Czujemy się docenione, jako medium. Wszak u nas o taśmach niewiele...

"Innych polityków traktuję jako uciążliwość, jak kamyk w bucie, który utrudnia normalne funkcjonowanie, ale jest niegroźny. JKM mnie przeraża" - pisze nasza Czytelniczka zaniepokojona poziomem dyskursu politycznego.

Wybory już w tę niedzielę. Jak zwykle przy takiej okazji mówi się o frekwencji wyborczej, a właściwie nad nią ubolewa. Mężczyzna Inaczej namawia do dywersji: pójścia do urn i oddania głosów nieważnych.

Wczoraj w rozmowie z kolegą wpadłam na pomysł nowego show kulturalnego "Jak oni mnie wkurzają!". Zapewne nie byłoby chętnych do brania udziału w programie, ale to nic, widzowie sami zgłaszaliby swoich kandydatów.

Justyna sama przyznaje, że wpada w ton nieco moralizatorski, ale łatwo zrozumieć jej wzburzenie. My rozumiemy i popieramy apel: idźcie głosować, wybierajcie mądrze!

Ja może całkiem przestanę szukać smacznych kąsków w prasie codziennej i w podejrzanych zakątkach internetów. Może po prostu będę wyciągać z biblioteczki kolejne książki, na ślepo wyszukiwać cytaty i ustosunkowywać się do tychże cytatów, w miarę możliwości - nawiązując do aktualnej sytuacji polityczno-gospodarczej. W kraju i na świecie. O co zakład, że faktor absurdu cotygodniowej zupy spadnie drastycznie?

Czy już wszyscy wykichali się i wydrapali alergicznie po zeszłotygodniowym kocim odcinku? Jeżeli nie, to świetnie, lubię, jak Wam źle, mwaha. Tak naprawdę, to na odtrutkę polecam tekst pod psem redaktor Połajewskiej. A dziś przegląd jak bogowie przykazali, bez żadnych kotów.

Drodzy wrogowie kotów, którzy mimo to czytujecie cotygodniową zupę! Mam nadzieję, że wybaczycie i nie odejdziecie na zawsze. Uległam. Nie to, żebym walczyła z pokusą zbyt długo i zbyt zaciekle, prawda. Niemniej finał jest taki, że poniższa zupa będzie w całości zupą z kota. Nie wiem, jak Wam to, drodzy wrogowie kotów, wynagrodzić. Miau?

Nasza Czytelniczka zaproponowała w komentarzach, żeby zrobić przegląd z samych kotów. Zaczynam powoli dojrzewać do tego rozwiązania. Wiem, że nie każdy lubi mrukanie i pazurzastą łapę, lecz coraz bliższa jestem myśli, iż ciężkie czasy wymagają ciężkich rozwiązań. Dziś jeszcze nie. Ale może wkrótce.

Jakie bym miała zdanie o sprawie, gdyby poirytowaną wiązankę rzucił pan Zenon spod budki z piwem, nieładnie pachnący pan Zenon, z wczorajszym oddechem i w ciuchach sprzed tygodnia? Zamiast młodego, przystojnego, dobrze ubranego pisarza, którego książka przeryła mi głowę, przeczołgała aż do zmęczenia i zapewniła parę sennych koszmarów? Nie wiem. Uczciwie - nie wiem.

Co, robaczki? Zimno, ciemno i lektura newsów przyprawia o szczękościsk? Nawet obliczony przez Wikingów koniec świata nam nie wyszedł i trzeba jednak będzie spłacić kredyt, oraz dotrzymać umowy? Ojtam, ojtam. Ważne, że jest zabawnie. Bo jest, prawda?

Nasłodziliście się zeszłotygodniową zupą, misiaczki? Było milusio, brokatowo i z łagodnymi dźwiękami fortepianu w tle? To i dosyć będzie. Uprzedzałam, że to jednorazowe. Dziś znów jestem sobą. I zupa będzie taka, jak świat i ludzie dali.

Zarzuciliście mi ostatnio, że przyrządzam zupy - nie dość, że słone, to jeszcze gorzkie. I ja się kajam, przyznaję, oraz biję w pierś (zupełnie nie wiem, dlaczego to mój dekolt ma ponieść konsekwencje, ale niech będzie). Czytelnik - nasz pan. Zresztą, co tu gadać - samej było mi już źle od tych, serwowanych Wam wiadomości. Dziś zamiast zupy - deser. Słodki, łagodny, pocieszający. Tylko proszę mi nie miauczeć, że za mało pieprzu, ok?

Ja to wszystko wywlekam i układam w rządku chyba ze złudnego przekonania, że aplikowana nieustannie szczepionka w końcu zadziała. I pewnego dnia obudzę się z przyjemną świadomością, że mam na to wszystko serdecznie wylane.