brak

Uwaga, będzie to tekst pełen wulgaryzmów. Ja ich co prawda nie użyję, lecz będę cytować. Obficie. I bez śladu oburzenia. Za to inni oburzyli się ogromnie. Bo jak tak można? Dyrektor. I to w dodatku instytucji kulturalnej. I takie rzeczy! Taki brak opanowania. Jednym słowem - ojejku.

Przysięgam na wszystkie demoniszcza, na każdą z macek Przedwiecznego Cthulhu, na wszystkie te razy, kiedy Prometeuszowi odrastała wątroba uprzednio wydziobana przez sępy na kaukaskim zboczu! Przysięgam, że bardzo się starałam go mieć, ale znów mi nie wyszło, ostał mi się jeno BRAK. Ten cholerny czas jest zupełnie niepomnażalny!

Taki jest styczeń. Na ulubionych zajęciach w ulubionym klubie fitness ciągle BRAK miejsc. Dlatego postanowiłam pociągnąć wątek rzeczy, które przeszkadzają nam w uprawianiu sportu. A wam? Coś jeszcze przeszkadza?

Jeśli myślenie czyni człowieka, to wg naszego Czytelnika wiele spotykanych na naszej drodze osób (?) nie zalicza się do gatunku ludzkiego. Mężczyzna Inaczej pięknie opisał istoty niemyślące.

Po tekście Rączki o narzekaniu na brak kasy zawrzało. Nie lubimy gadać o pieniądzach, wiadomo nie od dziś. Czy zatem, jeśli je mamy, lepiej udawać, że jest odwrotnie? Nasza Czytelniczka wyjaśnia, dlaczego to najlepsza strategia.

Bohaterowie gadają, jadą samochodem, wykonują codzienne czynności. Żadnego morderstwa, żadnej zagmatwanej intrygi, umiarkowanie śmiesznie. Ot, zwykłe życie w całej swej nudzie i prostocie. Dajcie mi więcej, takie filmy uwielbiam!

Tematem miesiąca jest brak. A brak kasy jest jednym z poważniejszych. I najpowszechniejszych. I na ogół bardzo dramatycznie przeżywanych. Wszyscy nie mamy kasy. Tylko czy rzeczywiście tak jest?

Lubimy sobie ponarzekać na szefa (niedouczony, ogólnie zły, wpływowy i na dodatek nie daje podwyżki), na współpracowników (wyrachowani, podstępni, głupi), na klimatyzację, na warunki biurowe, na sprzęt, który niedomaga. W końcu narzekamy na samą pracę, że odmóżdża, że sie w niej nie realizujemy, że kiepsko nam płacą, że jest poniżej naszych kwalifikacji. Zabrzmi to paradoksalnie, ale cieszcie się, że macie na co narzekać. Cieszcie się, bo macie pracę. Tematem stycznia jest BRAK, dlatego postanowiłam napisać o braku pracy.

Parafrazując pewien znany cytat powiem tak: "Nie mam męża i dzieci i co mi Pan zrobi?". No właśnie co mi Pan/Pani zrobi? Jeden z czytelników oznajmił, że skoro nie mam dzieci to znaczy, że jestem socjopatką i zakałą społeczeństwa. Powiedział co wiedział i pewnie poczuł się dumny, że tak dowalił głupiej feminazistce z Agory. No bo że jestem feminazistką to on też wie. A skąd to wie? No bo piszę dla Agory, więc chyba to jest oczywiste.

Czego mi brakuje do szczęścia? Niczego. Przeciwnie. To właśnie BRAK mnie ostatnio ucieszył niezmiernie. Odważyłam się i po trzech latach przyczajenia wyrzuciłam ponad 80 procent moich ubrań. Że sprytnie zrobiłam miejsce na nowe? Oj, Dziewczyny! Wcale nie. Słowo, że nadal cieszę się pustymi półkami.

Ty będziesz pisać o nudzie?! Chyba nie z własnego doświadczenia, co? - powiedziała mi ostatnio jedna z redakcyjnych koleżanek. Faktycznie, coś w tym jest - w temacie nudy jestem wielkim teoretykiem. Nie tylko ja. Choć dla znudzonego bywa męcząca i powoduje wiele skutków ubocznych, nuda od lat fascynuje i motywuje do działania naukowców z całego świata.

Uważaj, czego sobie życzysz, bo jeszcze się spełni - mówi chińskie przysłowie. Naucz się nie życzyć sobie zbyt wiele, a będziesz szczęśliwy - mówię ja.

Aj waj, gewałt! Minęło dziewięć dni stycznia, a nasza postrzelona redakcja nie ogłosiła jeszcze tematu na ten miesiąc! Skoro brak tematu, to niech tematem będzie brak - rzekła Rednacz, klasyczny Salomon w spódnicy, który leje z pustego w próżne od rana do wieczora.