trzydziestka

"Wmawia się nam, trzydziestolatkom, że jesteśmy gorsi, bo np. nie mamy jeszcze własnych mieszkań, dwójki dzieci", "Mam 30 lat i uważam, że to najlepszy czas w moim życiu" - mówią nam millenialsi. Ewidentnie mają dość zarzutów kierowanych w ich stronę. Podkreślają też, że zupełnie inaczej niż ich rodzice podchodzą do kwestii rodzicielstwa.

Bo to jest ten jeden moment w życiu, kiedy jeszcze jesteś dość młoda, a już dość mądra. Nie aż tak, żeby ciężar tej mądrości przeszkadzał w dobrej zabawie, ale jednak już trochę.

Ile kobiet, tyle opinii. Zwłaszcza gdy dotyczą one marzeń, pracy, miłości a nawet profilaktyki zdrowotnej. Nie wierzycie? Przeczytajcie list Czytelniczki, która postanowiła napisać erratę do życiowych priorytetów trzydziestolatki.

Oto prezent dla dwudziestoletnich czytelniczek. Osobista lista życiowych priorytetów autorstwa trzydziestolatki. No, prawie trzydziestolatki. Rękę w górę niech podniesie ten, kto zna lepszy sposób na życie.

Co zrobić, żeby w przyszłości zobaczyć w lustrze szczęśliwą pięćdziesięciolatkę? Odpowiedzi mogą cię trochę zaskoczyć...

Jak zmienia się życie po przekroczeniu "magicznej bariery czwartej dekady"? Oto spis najbardziej zauważalnych zmian sporządzony w dniu 30. urodzin.

"Daleka jestem od tezy, że każdy MUSI mieć dzieci, ale burzę się na stwierdzenie, że dziecko przeszkadza w życiu" - pisze nasza Czytelniczka. I dodaje, że to nie piesek jest rozwiązaniem...

Wpadłam ostatnio na artykuł pod tym przyciągającym uwagę tytułem. Lepiej nie igrać z organizmem, bo się obrazi i będzie kłopot, więc kliknęłam. Mądrości były niezwykłe, bo wychodzi na to, że lepiej się od razu położyć i umrzeć z nudów.

?Zaczynamy pracę później, zawieramy małżeństwa później, później mamy dzieci. Nawet umieramy później? - mówi Meg Jay, psycholożka, która za cel postawiła sobie naprostować amerykańskich dwudziestolatków. Bo większość dzisiejszych trzydziestolatków żyje, jakby nigdy nie wyszli z trzeciej dekady swego życia. A nawet z drugiej...

Takie pytanie pada czasem na rozmowie kwalifikacyjnej, ale niektórzy zadają je sobie sami. Jak odpowiedzieć? Zainspirowana akcją Y+10 zastanawiam się, czy w ogóle warto planować swoja przyszłość?

Tęsknota za utraconą młodością, czy dekadencja dorosłości? Toast za spektakularne sukcesy, czy opijanie zmarnowanych szans? Czy szalone trzydziestki naszego pokolenia to dowód na to, że choć byliśmy przyszłością, ktoś nam ją ukradł sprzed nosa?

Kończę dziś trzydzieści lat. Przyznam, że zaskakująco prędko nadeszły te urodziny, jakoś tak pięć lat po dwudziestych. Może czas na bilans i podsumowanie? A może raczej chwila refleksji: co to znaczy, co się zmieniło?

Lola boi się, że gdy skończy 30 lat jej życie zmieni się na gorsze: ciało straci na atrakcyjności, metabolizm zwolni, a codzienność będzie mniej zwariowana niż w "latach dwudziestych". Słuszne te obawy, czy wydumane? Czy tak strasznie być "kobietą po trzydziestce"?

To ten rok. Już za kilka miesięcy cyferkę 2 zastąpi piękna trójeczka. Postanowiłam więc rzucić wyzwanie starszym kolegom i koleżankom i zaproponować, by to oni wystosowali tu dla mnie szereg zadań, wyzwań i innych pomysłów, nie do końca mądrych, nie zawsze serio-serio, byle tylko były to rzeczy, które można, powinno się, albo warto zrobić przed trzydziestką. Aha pamiętajcie to tylko taka zabawa, podobieństwo do osób rzeczywistych jest przypadkowe, narkotyki to zło, a seks jest zgubą ludzkości, trzecią w kolejności po chodzeniu po rozżarzonych węglach i oglądaniu bajek z kucykami Pony.

Za chwile zmieni mi się kolejna cyferka na cyferblacie, do urodzin kilka dni. I choć czasem narzekam na "starość", to serio: gdy ktoś mi zaproponował cofnięcie się w czasie - odmówiłabym, możliwe, że nawet dość gwałtownie. Bo nigdy nie czułam się tak dobrze z sobą, jak teraz!