sport

Naiwnie sądziłam, że na siłownię chodzi się, by ćwiczyć, pocić się i pracować nad sześciopakiem. Niby tak, ale chyba nie tylko po to - są inne potrzeby i konieczne atrybuty. Opowiem, żebyście zamiast tracić czas, szybko je sobie przysposobiły.

Po ośmiu latach biegania mogę powiedzieć, że jest to sport dla każdego. Tyle że nie dla każdego musi oznaczać to samo. Dla jednych będzie stylem życia, podkręcaniem rekordów, maratonami, gadżetami. A dla innych truchtem w tempie konwersacyjnym, w starym dresie i po - zawsze tej samej - ulubionej trasie.

Bieganiem świat stoi, nasz kraj również. Zdrowe przebieranie nogami stanowi całkiem pokaźną gałąź gospodarki. Jest istotnym aspektem życia społecznego, zarówno w wymiarze realnym, jak i wirtualnym. Nie ma się czemu dziwić, w końcu mamy to we krwi.

Polki uważają się za średnio atrakcyjne, najbardziej krytycznie podchodzą do swoich brzuchów, a za część ciała najbardziej seksowną uważają swoje oczy - wynika z badania przeprowadzonego przez GFK Polonia dla eSexy.pl. I ja, szanowni państwo się tym wynikom nie dziwię. Te oczy - zwłaszcza w kontekście wypowiedzi Krzysztofa Majaka i jemu podobnych - są wyborem naturalnym.

Niezależnie od tego czy jesteś Januszem czy Tifosą, kibicujesz kanarkowym, pomarańczowym albo tym, którzy grają najładniej - dziś zaczyna się twoje święto. Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej Brazylia 2014 otworzy mecz gospodarzy z krewkimi Chorwatami, ale my patrzymy już dalej i sprawdzamy, kto może zgarnąć całą stawkę.

Gest wyrażający radość, ogromny entuzjazm, jedność. Proste klepnięcie w dłonie, które oznacza, że oto coś się udało! Świętujemy nim wspólny sukces lub wyrażamy pozytywne emocje. Nieraz przybijaliście piątkę, czując, że w tym klaśnięciu jest moc. A czy ktoś się kiedyś zastanowił, skąd to się tak właściwie wzięło?

Jak to jest z tymi dietami cud, odchudzaniem i tym, że "grubi są grubi, bo za dużo jedzą"? Nasza Czytelniczka dzieli się swoją historią i przy okazji rozprawia z kilkoma mitami na temat tuszy.

Polskie dzieci ponoć nie lubią wyprowadzać się od swoich rodziców. Tak gdzieś przynajmniej do trzydziestki. Chyba, że tych rodziców stać na to, żeby wynająć im mieszkanie i dać na utrzymanie. Wtedy luzik, nie ma sprawy. Ale i tak wpadną do mamy kilka razy w tygodniu na przepierkę i obiadek. Bo dlaczego nie? Przecież mama kocha, więc i obiad da, i brudne skarpety wypierze. A właściwie to pralka pierze, co nie?

Oto Rafał Mikołajczyk. Szybko jeździ na handbike'u i ostro walczy o punkty, gdy gra w rugby. Jest w kadrze narodowej i trenuje, aby wziąć udział w paraolimpiadzie. Poza tym jest typowym facetem, który poproszony o popilnowanie torebki, kładzie ją na stoliku i odwraca się do niej plecami.

Lista wymówek nam rośnie, a tu czas się ruszać - bo wiosna! Czy Wam na przeszkodzie stoją takie rzeczy, jak naszej Czytelniczce? I jak z tym walczyć, gdy chcemy osiągnąć dobrą formę?

Hej, już wiem. Wpadłam na to po trzydziestu latach! Lepiej późno, niż wcale, nieprawdaż. Jednym gestem, jedną myślą zdjęłam sobie z pleców dwa, dźwigane od dekad garby. To nie moja wina, że jestem tępa w kwestiach matematycznych. Źle mnie uczono. To nie moja wina, że przez lata stroniłam od aktywności fizycznej. Źle ze mną ćwiczono.

Ten list jest o przygotowaniach do półmaratonu. Ale nie tylko. Nasza sfochowana Czytelniczka przekazuje ciekawe prawdy pod płaszczykiem opowieści o przygotowywaniu się do ważnego biegu.

"LEEGIA PAANY! - nie, nie zwariowałam, przynajmniej nie całkowicie. Po prostu nasza wesoła redakcja spędziła Walentynki na meczu - nic bowiem nie mówi lepiej "Kocham cię" niż wrzask z tysięcy gardeł. A może to było inne słowo? W każdym razie też na "k".

Drodzy binarni podróżnicy wirtualnych przestrzeni, w chwili, gdy czytacie moje słowa, XXII Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi trwają w najlepsze. Rozpoczęły się przecież na długo przed oficjalnym otwarciem. Jak żyć, gdy Soczi?

Jak wiecie zaraz uciekam za granicę dogrzać kości. W związku z tym postanowiłam pozostawić po sobie ślad, żebyście o mnie nie zapomnieli. Wpis zawiera lokowanie lizusostwa.

Taki jest styczeń. Na ulubionych zajęciach w ulubionym klubie fitness ciągle BRAK miejsc. Dlatego postanowiłam pociągnąć wątek rzeczy, które przeszkadzają nam w uprawianiu sportu. A wam? Coś jeszcze przeszkadza?

Jeśli jesteście jednocześnie narciarzami i rodzicami z krótkim stażem, ten tekst może się Wam przydać. Lakonicznych odpowiedzi na pytania kiedy wreszcie można wypchnąć własne potomstwo na dechy jest już sporo, a co z praktyką? Postaram się Wam opowiedzieć jak to było u nas i podpowiedzieć Wam jakieś dobre rozwiązanie.

Chciałabyś poćwiczyć, ale jakoś ci nie wychodzi? Bo nie masz czasu, butów, pada deszcz i właśnie wrzucili nowy odcinek ulubionego serialu? Sprawdź, co ci najbardziej przeszkadza w sporcie. I zrób coś tym!

125 sportowców uprawiających różne dyscypliny zgodziło się na uwiecznienie na zdjęciach swoich ciał. Wysocy, niscy, smukli, mocno zbudowani - idealnie dopasowani do wyzwań, którym codziennie muszą stawiać czoła na stadionach i w halach sportowych.

Ewa Chodakowska - sądząc po niej samej a także efektach jej ćwiczeń, które widzę u koleżanek - jest świetną trenerką. W ogóle nie zamierzam z tym dyskutować. Więcej: chętnie bym skorzystała z dobrodziejstw. Ale nie mogę, bo jak słyszę ten jej motywacyjny bełkot, to od razu mam ochotę zjeść ciasteczko i popić kolą (z wódką), a przynajmniej znaleźć się jak najdalej od tego sekciarskiego klimatu.

Dziewczyny mi podesłały taką panią. Bo, wiecie, wszystko co związane z fitnessem mnie kręci. Nazywa się Maria Kang, ma troje dzieci i twierdzi, że nie jest zawodową "panią od fitnessu?. Moim zdaniem to widać, ale umówmy się - wygląda spoko. A nawet super bardzo dobrze, jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, że w ciągu kilku ostatnich lat urodziła trzech synów. Rok po roku. Jeden ma 3, drugi dwa, a trzeci niecały rok. I co, można? Jak widać można.

Bezgranicznie podziwiam moje koleżanki, które z żelazną konsekwencją i oddaniem poddają się katorżniczym reżimom dietetyczno-fitnessowym. Chciałabym być taka jak one, jak dorosnę. Na razie z braku czasu, sił, pomysłu i odwagi wyczyniam coś, co roboczo nazwałam sobie "Szkołą fitnessu dla niegrzecznych dziewcząt". Proszę: nie próbujcie tego w domu!

Napisała do nas Pola zainspirowana kampanią, która ma powstrzymywać rodziców przed zwalnianiem dzieci z zajęć wychowania fizycznego. Tylko czy problemem są rodzice, czy sposób w jaki prowadzi się w szkole WF?

Nie, nie, nie, to niemożliwe, tu musi chodzić o coś zupełnie innego - orzekł mój własny prywatny małżonek patrząc jak na wąskiej, osiedlowej uliczce jakiś, na oko trzydziestoletni koleżka, biegnie podtrzymując rower długonogiej, też trzydziestoletniej brunetce. Ta zaś w pełnym rynsztunku - kask, ochraniacze na kolana, bardzo krótkie spodenki i obcisła koszulka - z przerażonym uśmiechem udawała, że wcale się nie wywali, gdy tylko on puści ramę, a jej przyjdzie popedałować samej.

Nasza Korespondentka z Wydziału Odzyskiwania Zdrowego Rozsądku, która co poniedziałek odkrywa przed nami meandry urzędowej rzeczywistości, postanowiła raz dla odmiany porzucić tematykę biurowo-pracową i zająć się czymś przyjemniejszym... choć właściwie to historia pewnej klęski!

Kolejny weekend i kolejne słowo na niedzielę, czyli znowu lista smakowitości. Po aktorach postanowiłyśmy wziąć na tapetę sportowców. Wiecie, żeby nie mówili, że się dziewczęta sportem nie interesują.

Jak co roku, przychodzi ten moment, kiedy wiele z nas staje przed lustrem i stwierdza "lato już za chwilę, a ja nadal gruba?. Cóż, w tym roku pogoda daje nam szansę - jeszcze trochę deszczowych dni przed nami i można coś z tym zrobić (poza kupowaniem maskujących brzuszek bluzek i tunik).

A tyle sobie człowiek obiecywał! Wierność! Uczciwość! Że Cię nie opuszczę codziennie rano i wieczorem albo chociaż rano albo chociaż wieczorem. Niestety, jak to ze związkami bywa, jedne przetrwają, inne nie. I tylko zawsze pozostaje pytanie, czy dało się jakoś ten związek uratować?

Dlaczego jednak przeprosiłam się z bieganiem? Za chwilę chyba zrozumiecie mnie lepiej.

Nie wiem, czy teraz się coś w tej kwestii zmieniło, ale za czasów mojej podstawówki (30 lat temu) wychowanie fizyczne służyło do tego, żeby dręczyć dzieci źle dobranymi ćwiczeniami i zniechęcać szczeniaki do jakiejkolwiek fizycznej aktywności. Nikogo nie obchodziło, że trzynastolatka, która zaczęła rosnąć w tempie bambusa może mieć niejakie problemy z kondycją i że zmuszanie na przykład jej do biegu na 600 metrów, dopóki nie zacznie rzygać na murawę jest średnim pomysłem, a uparte kontynuowanie procederu - jeszcze gorszym.