problemy

"Cudze chwalicie, swego nie znacie? Niestety znamy" - pisze nasza Czytelniczka, narzekając na standard w nadmorskich jadłodajniach. Łatwo o zatrucie, a ryby - choć przecież jesteśmy nad morzem! - serwowane są z mrożonek. Standard?

Jestem z podgatunku zmarzluchów. Reprezentuję gorszy sort ludzi nieprzystosowanych do klimatu umiarkowanego. To ja, lodowa panna, zimna łapka, sina stopa. To ja i problemy, z którymi zmagają się ci, którzy wiecznie marzną.

Ostatnio los zasypał mnie lawiną ciosów. Sierpowych i prostych, prawych i lewych, poprawionych kopem w podbrzusze. A ja ciągle stoję, a w zasadzie ślepo prę do przodu. Człowiek to jednak zawzięta bestia.

Nieprecyzyjne pytania są jak niedomówienia - gdy trafią na podatny grunt w ogródku złośliwca, mogą wyrosnąć w całkiem spory konflikt i wymianę poglądów, opierającą się na frazach ?a bo ty nigdy/zawsze?. Warto zadawać właściwe pytania, by uzyskać pożądanie odpowiedzi. A z drugiej strony - odpowiadać w punkt. Oto mały instruktaż.

Planowanie swoich poczynań, by jak najmniej wydatkować energii i nie tracić czasu, czyli optymalizacja. Niby dobrze, tylko czy nie zakrawa o lekką psychozę planowanie sobie życia minuta po minucie?

"Boże, co to był za dupek!" - wykrzykuje każda kobieta przynajmniej raz w życiu, mając na myśli swojego byłego. A ja proponuję dodać do tego: "I super, że z nim byłam!". Bo naprawdę warto przeżyć jednego palanta w roli partnera. Dlaczego?

Zdarzyło ci się otworzyć lodówkę, przyjrzeć się jej zawartości, stwierdzić, że nic tu dla ciebie nie ma, zamknąć ją, a następnie - po paru sekundach - otworzyć i zacząć cały proces od początku? Jeśli tak, to ten tekst jest dla ciebie.

Twój partner cię czasem lekceważy, krytykuje i nie przeprasza, gdy zawini, a wczoraj na ciebie burknął i strzelił focha? Rzuć go. Po co ci taki normalny człowiek, który miewa gorsze dni!

Jestem królową chaosu. Gubię, zawieruszam, zapominam. Społecznego przyzwolenia na takie karygodne zachowanie nie ma - odkąd pamiętam wciąż mnie ktoś pyta gdzie mam głowę i nakazuje się ogarnąć. Ale ja nie dam się wpędzić w poczucie winy. Bo choć roztrzepanie potrafi uprzykrzyć życie, wcale nie musi - i nie powinno - być źródłem stresu.

To, co dzieje się w sypialni, zazwyczaj zostaje w sypialni. Jeśli już opowiadamy o naszych erotycznych przygodach, to raczej nie w kontekście spektakularnych porażek. A przecież jesteśmy tylko ludźmi, a po nich, jak wiadomo, chodzą wypadki.

Gdy odkryłam, że moje ciało traci tę wspaniałą, wyniesioną z dzieciństwa właściwość, że nic nie trzeba robić, a ono wciąż jędrne i giętkie - postanowiłam się za siebie wziąć. I wzięłam się. A potem się od-wzięłam, bo miałam kilka dobrych wymówek.

Pytanie "co ty masz na głowie!?" nie należy do najprzyjemniejszych... Zwłaszcza, gdy człowiek szarpnął się właśnie na fryzjera. Należy jednak umieć na nie zgrabnie odpowiedzieć.

Gdyby wnioski o naszych działaniach wyciągać tylko z tego, co o nich mówimy - niewiele planujemy, chcemy zrobić czy po prostu robimy. Ciągle coś MUSIMY. Ja na przykład muszę napisać o tym tekst.

Poniedziałek rano, idę do pracy. Pyk. Piątek wieczór, padam na twarz. Nie zauważyłam wtorku, środy i czwartku. No może w środę wieczorem miałam taką nikłą refleksję "ojesu, jutro już czwartek", ale przemknęła i znikła, zapomniana niemalże w momencie pojawienia się. Znacie to?

Czy rzeczywiście nad naszym morzem lepiej nie kupować świeżej ryby, bo można się zatruć? Polemika Czytelniczki.

Czasami ktoś bliski cierpi z jakiegoś powodu. Nie nam oceniać, czy błahego czy realnego. Cierpi, a my mówimy: "wszystko będzie dobrze, zobaczysz". Czy takie słowa mają moc?

Linda na ogół seksualnie rozpasana, ale i ona miewa chwile słabości. Dezorientacji. Lenistwa. Rozedrgania. I wtedy czasem trudno jej się na seksie skupić. Nie idzie i już.

"Będzie dobrze", "Myśl pozytywnie, a wszystko się ułoży", "Uśmiechaj się do świata, a on odwzajemni ci się uśmiechem". Aha. Kiedy wszystko się sypie, takie rady mogą co najwyżej wkurzyć cię jeszcze bardziej. Ale co, jeśli one... działają?

Wypadki chodzą po ludziach, wiadomo. Najgorsze są jednak te samochodowe - zupełnie nie z winy bezbronnej kobiety. Tylko jak to wytłumaczyć facetowi?

Wpadki możemy zaliczyć wszędzie, również w sypialni. Te jednak bywają wyjątkowo bolesne. Oto co krępującego według mieszkańców Nowego Dworu Mazowieckiego może wydarzyć się przed, po lub w trakcie seksu, oraz ich pomysły na to, jak sobie w takich sytuacjach radzić. Ich pomysłowość i wyobraźnia nas kompletnie rozbroiły.

Nie umiem być chamska (czy - delikatniej: niemiła). Zawsze mi się wydawało, że to piękna cecha, jednak życie próbuje mnie przekonać, że bardzo się myliłam.

Dupa jest teraz na topie. Oczywiście przede wszystkim naga, wielka i błyszcząca, jak dupa Kim K. Ale odnoszę wrażenie, że filozofia życiowa oparta na tym zacnym kawałku ciała ostatnio zyskuje na popularności. A przynajmniej nikt się już nie wstydzi, że ją wyznaje - wręcz przeciwnie.

Czasem ktoś cię wytrąci z równowagi - głupotą, chamstwem, nieobyciem, CZYMŚ. Masz ochotę krzyczeć, bić, wierzgać, gryźć, a przynajmniej siarczyście przekląć. Ale nie zawsze możesz. O czym myśleć w takich sytuacjach?

"Będę wdzięczna, jeśli będziecie mogli coś z tą historią zrobić - opublikować, wzbudzić debatę. Chcę wierzyć, że coś jednak można zrobić, że nie jestem aż tak bezbronna i zagrożona, jak czuję się w tej chwili." Publikujemy i wierzymy, że to coś zmieni. Od czego jest wiara...

Narzekamy na pracodawców - to jest takie naturalne. A tymczasem oni - ci źli pracodawcy - też mają swoje przemyślenia odnośnie pracowników. Jeden z naszych Czytelników podzielił się z nami swoją historią. Niewesołą.

Zaczyna się niewinne. Nie chce mi się, zrobię potem. Jutro. Może w przyszłym tygodniu. Albo wcale nie zrobię, bo to chyba nie jest aż takie ważne. A potem niechcenie wszechogarnia. I jak tu żyć?

Nasza Czytelniczka w odpowiedzi na list o związku z panem i władcą, opowiada swoją historię. Pisze: "Jestem owocem takiego związku. Dorastanie w moim rodzinnym domu uświadomiło mnie, że takie związki mogą trwać latami". Ku przestrodze.

Gdy czytałyśmy ten list do redakcji, miałyśmy ciarki na plecach. Też będziecie mieć. Chyba nic więcej nie dodamy, poza szczerym życzeniem, by bohaterce tej historii udało się szczęśliwie pokierować swoim życiem.

Tekst powstał o 6 rano. I tak, byłam wściekła, gdy go pisałam. Wciąż trochę jestem, gdy sobie o tym pomyślę, a minęło parę dni. Ekipa kilku panów w specjalnych kombinezonach, wyposażona w kosiarki będzie skracać trawniki w parku. Park jest spory. Ale warto zacząć koszenie pod oknami bloku, który stoi na jego skraju. W końcu jest 6 rano i niech wstaną sobie ci, co myśleli, że pośpią. Do tej ekskluzywnej 7.30.

Przez całe życie zbieramy różnego rodzaju urazy, wśród których najbardziej bolą te, których doznaliśmy od najbliższych nam osób. To po takich ?kopniakach?, zarówno fizycznych jak i słownych, najtrudniej jest się podnieść.