blogi

Księżna Sussex modową blogerką? Okazuje się, że oprócz aktorstwa, Meghan Markle miała jeszcze jedną pasję. Żona księcia Harry'ego prowadziła własnego bloga, w którym wspominała o Kate Middleton. Nie miała pojęcia, że kilka lat później zostanie jej szwagierką.

Podobno mamy nie biorą zwolnienia. Tymczasem ja podziwiam te, które potrafią się wymiksować ze swoich obowiązków. Te, które myślą o sobie, własnym odpoczynku i potrafią być zdrowymi egoistkami.

Miało być tak pięknie, tak kolorowo. Tyle czekaliście na swoje dziecko, że teraz, gdy trzymacie je w ramionach, wydawać by się mogło, że nic nie zepsuje waszego szczęścia. Chyba można zakończyć tę waszą opowieść słodkim : "I żyli długo i szczęśliwie". Tymczasem życie to nie bajka. Nawet jeśli spełnia się największe marzenie. Proza życia bywa bezwzględna a przed wami pojawia się mnóstwo nowych, trudnych sytuacji. Partnerzy, którzy dotąd się wspierali nagle wybierają dwa przeciwległe obozy. Ludzie, którzy się kochali zaczynają ze sobą walczyć. I tu można by postawić pytanie, czy dla dobra dziecka?

Marta żyje tak, jak większość z nas chciałaby żyć, ale nie ma na to odwagi - wolno, świadomie, z pasją. Odwiedza najodleglejsze zakątki świata, fotografuje i przygotowuje śniadania. Dla siebie, córki i partnera. W Polsce niewiele osób o niej słyszało, a mimo to obserwuje ją już 384 tysiące internautów! Wszystko dzięki zjawiskowym śniadaniom.

Nikt nie lubi wydawać kasy bez sensu, a już wydawanie masy pieniędzy na wielkie polskie wesele to przesada. Niech zatem za rodzinny obiad zapłaci ktoś inny. Na przykład IKEA. Na taki - znakomity w swej prostocie - pomysł wpadł polski bloger.

Wiecie, że jako zajadłe feministki nienawidzimy mężczyzn i postulujemy przymusową kastrację wszystkich. Jednak blog, którego autor pokazuje, że penis potrafi być fajnym kumplem, wzruszył nawet nasze czarne serca modliszek.

No i stało się. Zostałam matką, a przy okazji i Matką Roku - bo będę prowadzić bloga pod takim tytułem. Trochę obok Focha, bo kto by chciał coś jeszcze o dzieciach czytać...

Uprawiam na co dzień Wielobój Ekstremalny: zmagam się ze swoją niepełnosprawnością, która coraz bardziej daje mi się we znaki, zmagam się z macierzyństwem, z chorobą mojego dziecka, ze swoją pracą i codziennymi obowiązkami domowymi.

Nie należy zmuszać nikogo do czynności, których robić nie chce. A gdy sprawa dotyczy własnej żony, to już w ogóle nie ma o czym mówić. Tylko co zrobić, gdy chcesz, by twoja żona zaczęła biegać? I gdy naprawdę bardzo zależy ci, żeby odnalazła w sobie choć odrobinę sportowego zapału?

Czytelnictwo w Polsce ciągle nie jest na wysokim poziomie. Nic dziwnego, bo czytanie nie jest ani proste, ani bezpieczne! W najlepszym wypadku grozi rozstrojem nerwowym.

Matka Polka idealna, matka wystarczająco dobra, "zła" matka - koncepcji i postulatów macierzyństwa jest wiele, ale w byciu matką ważne jest coś innego. Oto tekst nagrodzony pierwszym miejscem w naszym konkursie "Być matką, być córką w teorii i w praktyce".

Macierzyństwo to szaleństwo? I czy w tym szaleństwie jest jednak jakaś metoda? Oto tekst nagrodzony drugim miejscem w naszym konkursie "Być matką, być córką w teorii i w praktyce".

Jak to jest być matką? Jak to jest być córką? Niby wiadomo, a wciąż sporo zaskoczeń. I da się to mądrze, ciekawie, szczerze opisać. Oto tekst nagrodzony trzecim miejscem w naszym konkursie "Być matką, być córką w teorii i w praktyce".

Maciej i Lucjan, czyli Make Life Harder, zaczęli od parodiowania bloga Kasi Tusk, ale szybko wyrobili własną markę, choć ukrywają swoją prawdziwą tożsamość. Kilka dni temu miała premierę ich książka, w której drwią z hipsterów, Polaków-cebulaków, z siebie, z nas. W rozmowie błaznują i klną, ale i tak nie do końca potrafią ukryć inteligencję, oczytanie i wrażliwość.

Rozłożyłam się na całego. Z gorączką i bólem wszystkiego. Kiedy po kilku dniach ożyłam, znalazłam na modnym blogu przepis na chorobę w stylu glamour. Szkoda, że nie wiedziałam tego wcześniej!

Rodzajów mężczyzn jest tyle, ile rodzajów sera. Pleśniowy, topiony, gouda i oczywiście morski. No i tylżycki. I parmezan. I naturalnie feta. Jak się w tym wszystkim połapać?

Żebranie o głosy, kupowanie poparcia na Allegro, "lajki za cycki" i kontrowersyjni członkowie jury - trwa konkurs Blog Roku, jedno z największych i najbardziej rozreklamowanych wydarzeń w polskiej blogosferze. Dlaczego budzi takie emocje?

Znacie i kochacie blogera Kominka? My też nie, ale on kocha się tak bardzo, że już nikt inny nie musi. I lubi kochać się ze sobą publicznie. Gdyż uważa, że lubicie patrzeć.

Wszyscy znamy się na marketingu i komunikacji oraz na polityce, medycynie, samolotach i innych dziedzinach. Jesteśmy po prostu najlepsi! Czyżby dlatego zrobiło nam się przykro, gdy jedna z firm telekomunikacyjnych z pewną blogerką wkręciła nas na cacy? Przecież na co dzień dajemy się robić w jajo bez problemu!

Dziennikarka muzyczna, autorka internetowego komiksu o depresji "Bohater", feministka, wrażliwiec. W styczniu nakładem Znaku ma wyjść jej książka "Najgorszy człowiek na świecie? opowiadająca o wychodzeniu z nałogów. Z nami rozmawia szczerze o życiu w internecie, gromadzeniu przedmiotów i o tym, czy trzeba udawać dobre samopoczucie.

Dawno, dawno temu blogi nie były tylko maszynami do zarabiania pieniędzy. Służyły szumnemu "wyrażaniu siebie? i komunikacji z innymi ludźmi. Niejedna piękna przyjaźń została zawarta za ich pośrednictwem. Jeśli mówią ci coś słowa: prawda.org, Adomas, Cloudy, Lumpiata - na pewno przeczytasz ten tekst z rozrzewnieniem. Jeśli nie - przeczytaj tym bardziej, by zrozumieć, czemu niektórzy mają do blogów tak wielki sentyment.

Patryk Bryliński i Maciej Kaczyński to blogerzy nowej ery. Ich blog Zmemłani powstał, gdy zdobyli już sławę na Facebooku jako autorzy stron z memami: "Junior Brand Managera", "Antkowi znowu nie wyszło" i "Facecji". Całą swoją twórczością pokazują, że w internecie jest miejsce na treść zabawną i inteligentną, na puszczanie oka do wykształconego czytelnika, na szukającego ambitniejszego żartu, wymagającego osadzenia w pewnym kontekście kulturowym.

Tadeuszowi Dołędze-Mostowiczowi przypisuje się cytat, który głosi, że nic tak nie plami kobiety jak atrament. Idźmy dalej. Nic tak nie niszczy kwiatu kobiecości jak klawiatura? Niech będzie więc, że pasę swoje najniższe instynkty, będąc wielbicielką żeńskich blogów.

Antyfeministyczny blog budzi skrajne emocje - od złości, poprzez zdumienie, po aprobatę. Czy faktycznie feminizm zmienił się z ruchu o równe prawa w wykluczający, szkodliwy "kult"?

Ostatnio w mediach (głównie społecznościowych) znowu awantura. Jessica Mercedes (bardzo znana blogerka) powiedziała, że celebryci za kilka lat znikną, bo nie mają prawdziwych fanów i nikt ich nie lubi. Inna znana blogerka, Dorota Wróblewska (Sophisti.pl) się obruszyła. Bo świat (ten nasz, polski) za blogerkami nie przepada. Nie wiem, czemu. Ja je lubię. Nawet jakiś tam szacun mam. Zaraz Wam powiem, dlaczego.

Napiszę to już w leadzie, bo nie wytrzymam: blog Aleksego, syna Ani Oki, zdobył bardzo prestiżową europejską nagrodę!. OCH! Gratulujemy i jesteśmy niesamowicie dumne, że mamy w zasięgu taką prawdziwą gwiazdę internetu. Dziś będzie więc o gwiazdorstwie.

Grube, cienkie, kolorowe, lub czarne - wciągam świat narysowany każdą kreską. Dzisiejszy tekst jest trochę kartką urodzinową, trochę przeglądem najlepszych moim zdaniem rysunkowych i komiksowych blogów kobiecych. Ale nie zabraknie i okazji do FOCHA!

W ubiegłym tygodniu życiem tzw. blogosfery (charakteryzuje się całkowitym brakiem powietrza zassanego przez rozdęte ego - tym się różni od stratosfery na przykład) wstrząsnął tzw. Ranking Kominka, w którym znany bloger wymienił najbardziej (jego zdaniem) wpływowych blogerów. Och, chów wsobny w pełnej krasie.

Prawdziwa cnota krytyk się nie boi - tak twierdził kiedyś pewien biskup (było to w dawnych czasach, gdy biskupi zajmowali się cnotami a nie "ideologią gender". Drzewiej bowiem wszystko było nieco lepsze). A ponieważ Foch znalazł się ostatnio w krzyżowym ogniu krytyki (może odrobinę dramatyzuję), to pozwolę sobie zapłonąć świętym oburzeniem. Albo tak po ludzku, zwyczajnie i uprzejmie odpowiem. Wiem, to niepopularne rozwiązanie. (Pioruny, błyskawice, świetlne miecze).

Kaczkę podsunęła mi Aleksandra. Bynajmniej nie w odpowiedzi na moje: "Siostro, basen!". Bo to nie basen, to ocean cały złożony ze słów w wielu językach. Utonęłam więc w nim natychmiast, parskając śmiechem obficie. I tak, pokochałam kaczkę jak siostrę. Szl-OCH!